Żony dziesięć lat później
Żony, pierwsza część kobiecej trylogii Anji Breien, uświadamiała jej trzem bohaterkom możliwość, a nawet konieczność wyboru, wyrywała je z letargu, jakim było małżeństwo i macierzyństwo, potraktowane przez reżyserkę jako brzemię, emocjonalny szantaż. W drugiej części opowieści artystka pokazuje, co Mie, Kaja i Heidrun z tą możliwością zrobiły, gdzie się dzięki niej znalazły.
Atrakcyjne, 40-letnie kobiety – u szczytu sił, jak powtarza Kaja – wciąż wpadają w życiowe pułapki. Rozwiedziona Mie nie może się zdecydować, którego z dwóch bliskich mężczyzn wybrać, marzy jej się ślub z dwoma naraz. Kaja, manipulując swoim mieszczańskim mężem, obrasta w piórka – razem z matką prowadzi sklep z bibelotami i ma niezaspokojony seksualny apetyt, który prowadzi ją ku ekscentrycznym wybrykom. Najbardziej niezależna z trzech przyjaciółek, Heidrun, zakochuje się nieszczęśliwie w żonatym mężczyźnie, jej horyzont zamyka tęsknota za najdrobniejszym gestem kochanka, dającym nadzieję na przyszłość.
Jak refren powtarzają się w filmie Breien bohaterowie, miejsca, sytuacje. Reżyserka próbuje dotknąć istoty upływającego czasu, przygląda się zmianie, która nigdy nie wydaje się do końca spełniona.
nagrody
Amanda Awards, Norway 1986 – Best Film, Best Actress
Anja Breien
Jedna z najważniejszych przedstawicielek kinematografii norweskiej. Urodziła się w 1940 roku w Oslo, skończyła studia filmowe w paryskim IDHEC. Obok Vibeke Lokkeberg i Laili Mikkelsen współtworzyła feministyczne oblicze Nowej Fali norweskiego kina. Swój pierwszy długi metraż - Gwałt- nakręciła w 1971 roku. Zasłynęła m.in. pokazywanym na festiwalu w Wenecji Polowaniem na czarownice (1981) oraz trylogią: Żony (1975), Żony dziesięć lat później (1985), Żony III (1996), napisaną wspólnie z odtwarzającymi główne role aktorkami jako kobieca odpowiedź na Mężów Johna Cassavetesa. Autorskie kino Anji Breien, często porównywane z twórczością belgijskiej reżyserki Chantal Akerman, czy nowofalowej Francuzki Agnès Vardy, przez swój osobisty charakter wykracza poza kanon modernistycznej awangardy.
Wybrana filmografia
1967 Dorastanie / Vokse opp / Growing Up
1967 Jostedalsrypa (short)
1969 17 maja – film o rytuałach / 17. Mai – En film om ritualer / 17. May – A Film about Rituals (doc., short)
1970 Dni z tysiąca lat / Dager fra 1000 år / Days From A Thousand Years (short)
1971 Gwałt / Voldtekt / Rape
1971 Twarze / Ansikter / Faces (short)
1972 Więzienne mury / Murer rundt fengslet / Walls round the Prison (doc., short)
1973 Bezdomni / Herbergistene / Homeless (doc., short)
1974 Witaj, mój bracie! / Mine søsken, goddag / Hello, My Sibling
1975 Starsi / Gamle / Old (doc., short)
1975 Żony / Hustruer / Wives
1977 Godziny miłości / Den allvarsamma leken / Games of Love and Loneliness
1979 Spadek / Arven / Heritage
1981 Polowanie na czarownice / Forfølgelsen / The Witch Hunt
1984 Papierowy ptak / Papirfuglen / Paper Bird
1985 Żony dziesięć lat później / Hustruer – ti år etter / Wives – Ten Years Later
1989 Góra / Fjellet / Mountain (doc., short)
1990 Złodziej klejnotów / Smykketyven / Twice Upon a Time
1996 Żony III / Hustruer III / Wives III
1997 Solvorn (doc., short)
2001 Zobaczyć łódź kołyszącą się na falach / Å se en båt med seil / To See a Boat in Sail (doc., short)
2005 Bez tytułu / Uten tittel / Untitled (short)
2009 Kontur / Riss / Etching (doc., short)
2009 Jazydzi / Jezidi / Yezidi (doc., short)