English

Pamiętny rok 36

Theo Angelopoulos
Days of ‘36 / Meres tou 36
Grecja 1972 / 107’

Pierwsza część trylogii historycznej Theo Angelopoulosa. Rok 1936, czas społecznych niepokojów, które ostatecznie doprowadzą do przejęcia władzy przez faszystowską dyktaturę Metaksasa. W trakcie robotniczej masówki zostaje zastrzelony aktywista związkowy. Oskarżony o jego zabójstwo Sofianos, działacz lewicowego podziemia, trafia do więziennej twierdzy. Wkrótce składa mu wizytę wysoko postawiony działacz partii prawicowej, Krezis, który, ku zdumieniu wszystkich, staje się zakładnikiem Sofianosa. Nikt nie jest w stanie wyjaśnić zagadki, jaki był powód odwiedzin Krezisa, a także od kogo więzień mógł otrzymać broń. Sofianos, grożąc Krezisowi śmiercią, uniemożliwia siłowe uwolnienie zakładnika. W gabinecie naczelnika więzienia zbierają się więc politycy, radząc nad metodami rozwiązania problemu. W końcu jedynym wyjściem okazuje się otrucie lub zastrzelenie więźnia. Sprawę komplikuje jednak tajemnicza zażyłość, jaka rodzi się między Sofianosem a Krezisem, oraz śledztwo adwokata, który odkrywa dziwne powiązania więźnia z prawicową władzą.

Pamiętny rok 36 stanowił zgryźliwy pamflet nie tylko na polityków rządzących Grecją w latach 30., ale przede wszystkim okazał się odważną parabolą reżimu Czarnych Pułkowników, władających krajem na przełomie lat 60. i 70. O niezwykłości filmu decydują także wyrafinowane pomysły inscenizacyjne, podkreślające groteskowość, ale też aktualność opisywanych zdarzeń.

Rafał Syska

 

Grecka dyktatura jest wyrażona poprzez formalną strukturę filmu. (…) Gdybym starał się wyrazić siebie bardziej klarownie, byłbym cenzorem. Tak więc zrobiłem film w taki sposób, aby widz dostrzegał cenzurę zawartą w samym filmie.

Theo Angelopoulos

Theo (Theodoros) Angelopoulos urodził 17 kwietnia 1935 roku w Atenach. Jego dzieciństwo i młodość przypadły na najbardziej dramatyczny okres w nowożytnej historii Grecji, wyznaczany prawicową dyktaturą Joanisa Metaksasa, okupacją niemiecko-włoską, a przede wszystkim krwawą wojna domową. Te wydarzenia, jak również rządy Czarnych Pułkowników z przełomu lat 60. i 70., często stawały się tłem jego późniejszych filmów. Angelopoulos studiował prawo na Uniwersytecie w Atenach, ale na ostatnim roku zrezygnował z napisania pracy magisterskiej i porzucił plan przejęcia kancelarii adwokackiej wuja. W czasie studiów zakochał się w kinie i zdecydował się na wyjazd do paryskiej szkoły filmowej IDHEC. Nim to uczynił, przez dwa lata odbywał służbę wojskową, podróżując z jednostką po wioskach Epiru i Macedonii, które po latach decydowały o pejzażu niemal wszystkich jego filmów.

Na początku lat 60. Angelopoulos trafił do Paryża. Studiował tam antropologię na Sorbonie i uczęszczał na wykłady Claude’a Lévi Straussa w Collège de France. Jako bileter pracował też w słynnej Cinématèque Française u Henri Langlois, zaś warsztat filmowca szkolił u twórcy cinéma vérité, Jeana Roucha. Na koncepcji artystycznej Angelopoulosa silne piętno odcisnęły także poznane we Francji eksperymenty Jean-Luc Godarda i Michelangelo Antonioniego, którego odtąd był wielkim admiratorem. Choć celem wyjazdu Angelopoulosa do Paryża były studia w IDHEC, przyszły reżyser do szkoły filmowej uczęszczał tylko dwa semestry, po których został wyrzucony przez dyrekcję za niesubordynację.

Z tym bagażem doświadczeń Angelopoulos powrócił do ogarniętych kontestacyjnym buntem Aten. Pisywał filmowe recenzje do lewicowych pism i szykował się do realizacji ostatecznie nieukończonego filmu Forminx Story. Tuż przed dojściem do władzy Czarnych Pułkowników zdołał nakręcić paradokumentalną Audycję, a w 1970 roku pełnometrażowy debiut Rekonstrukcję, która mimo ograniczeń budżetowych i niechęci cenzury stała się wydarzeniem festiwalu w Salonikach. Dużo emocji wzbudził także Pamiętny rok 36, będący parabolą prawicowych junt, a zarazem pastiszem polityczno-sensacyjnych widowisk, niezmiernie popularnych w ówczesnym kinie.

Wielkim triumfem Angelopoulosa stała się Podróż komediantów, kilkugodzinna kronika najnowszej historii Grecji, kręcona z perspektywy wędrującej po Epirze i Macedonii trupy aktorów. Film wzbudził entuzjazm na festiwalu w Cannes, mimo że był tam wyświetlany poza konkursem. Powstałe trzy lata później Myśliwi, najbardziej hermetyczny i bezkompromisowy inscenizacyjnie film Angelopoulosa, domknął pierwszą w jego karierze trylogię (w tym wypadku – historyczną). W 1980 roku na ekrany trafił Aleksander Wielki, opowieść o półlegendarnym przywódcy niewielkiego państewka założonego na początku XX wieku w górach północnej Grecji. Angelopoulos przedstawił w nim wnikliwą analizę władzy, która od idealizmu zmierzała w kierunku krwawej dyktatury.

Film nie był kasowym sukcesem reżysera i przyczynił się do zmiany w charakterze realizowanych przez niego filmów. Odtąd Angelopoulos unikał historiozoficznych analiz na rzecz refleksji egzystencjalnej, co stało się zasługą zaproszonego do współpracy Tonino Guerry. W ekipie Angelopoulosa czołowe role odgrywali również: operator, Jorgos Arvanitis, kompozytorka, Eleni Karaindrou, i scenograf, Mikes Karapiperis.

W latach 80. z ich współpracy wyszła tak zwana trylogia milczenia, wśród której Pejzaż we mgle stał się międzynarodowym sukcesem i przyniósł reżyserowi deszcz prestiżowych wyróżnień, między innymi nagrodę Feliksa dla najlepszego europejskiego filmu 1988 roku. Później Angelopoulos zrealizował Zawieszony krok bociana z udziałem Marcello Mastroianniego i Jeanne Moreau oraz Spojrzenie Odyseusza z Harveyem Keitlem. Pierwszy ze wspomnianych filmów przedstawiał cierpienia emigrantów i uchodźców, drugi stanowił poruszającą analizę konfliktów bałkańskich, zwieńczoną opisem oblężonego Sarajewa. Sukcesem Angelopoulosa stała się także melancholijna Wieczność i jeden dzień, nagrodzona Złotą Palmą na festiwalu filmowym w Cannes. Obecnie reżyser pracuje nad kolejną trylogią, z której Płacząca łąka miała już swoją premierę.

Pejzaże we mgle. Kino Theo Angelopoulosa.
artykuł Anity Piotrowskiej

Theo Angelopoulos – poezja obrazu
esej Rafała Syski


Filmografia:

1962 Białe i czarne / Et Blanc et Noir / White and Black

1965 Forminx Story / Peripeteies me tous Forminx / Forminx Story

1968 Audycja / Ekpombei / Audition

1970 Rekonstrukcja / Anaparastasi / Reconstruction

1972 Pamiętny rok 36 / Meres tou ’36 / Days of ‘36

1975 Podróż komediantów / O Thiasos / The Travelling Players

1977 Myśliwi / I Kinigi / The Hunters

1980 Aleksander Wielki / O Megalexandros / Alexander the Great

1981 Jedna wioska, jeden wieśniak / Chorio ena, katikos enas / One Village, One Villager

1983 Atena wraca na Akropol / Athina, epistrofi stin Akropoli / Athens, Return to the Acropolis

1984 Podróż na Cyterę / Taxidi sta Kythira / Voyage to Cythera

1986 Pszczelarz / O Melissokomos / The Beekeeper

1988 Pejzaż we mgle / Topio stin omihli / Landscape in the Mist

1991 Zawieszony krok bociana / To Meteoro vima tou pelargou / The Suspended Step of the Stork

1995 Spojrzenie Odyseusza / To Vlemma tou Odyssea / Ulysses’ Gaze

1995 Lumière i spółka / Lumière et compagnie / Lumière and Company

(współreż. / co-dir.)

1998 Wieczność i jeden dzień / Mia aioniotita kai mia mera / Eternity and a Day

2004 Trylogia 1: Płacząca łąka / Trilogia I: To Livadi pou dakryzei / Trilogy: The Weeping Meadow

2007 Dla każdego jego kino / Chacun son cinéma ou Ce petit coup au coeur quand la lumière s'éteint et que le film commence / To Each His Cinema (współreż. / co-dir.)

2008 Trylogia 2: Pył czasu / Τριλογια : η σκονη του χρονου / Trylogy 2: The Dust of Time

Artykuły o filmie

Oficjalna strona

Twórcy

reżyseria: Theo Angelopoulos
scenariusz: Theo Angelopoulos, Stratis Karras, Petros Markaris, Thanassis Valtinos
zdjęcia: Jorgos Arvanitis
muzyka: Jorgos Papastefanou
obsada: Kostas Pavlou, Thanos Grammenos, Jorgos Kiritsis, Christoforos Nezer, Jannis Kandilas (Kreezis)
producent: Jorgos Papalios
źródło kopii: Greek Film Center
nagrody: IFF Thessaloniki 1972 - najlepsza reżyseria / best director, najlepsze zdjęcia / best cinematography, IFF Berlin 1973 - nagroda FIPRESCI / FIPRESCI Prize
wersja językowa: grecka