Cenote

Miejsce życia i śmierci, przyciągająca tłumy atrakcja turystyczna, a także sanktuarium, w którym dokonywano rytualnych morderstw. Tytułowe cenote, wypełnione wodą naturalne studnie na półwyspie Jukatan w Meksyku, od wieków fascynują. Pozwalają przetrwać, ale nieuważnych kuszą i zabijają. Ich niebezpieczny krystaliczny czar próbuje też zgłębić Japonka Kaori Oda, wychowanka Béli Tarra, której poprzednie dwa filmy również prezentowaliśmy w sekcji Lost Lost Lost. W swoim impresyjnym studium reżyserka nurkuje w czasie i pamięci. Zanurza się w lokalnym życiu, na które składają się mity, codzienność i historie tajemniczych zniknięć. Cenote odchodzi jednak od typowo dokumentalnej narracji, podążając szlakiem wizualnych eksperymentów spod znaku Chrisa Markera. Nakręcony na ziarnistej taśmie Super8 film jest migotliwym strumieniem wrażeń utkanym z tłumionych przez wodę odgłosów, opowieści i błyśnięć załamywanego światła. Odurza, dezorientuje i odrywa od rzeczywistości – tak jakby widz spędził pod wodą o minutę za długo, na skraju utonięcia.