Mamo, boję się

Kiedy Ali budzi się po wypadku samochodowym, niczego nie pamięta. Musi od nowa nauczyć się reguł otaczającego świata, a przede wszystkim – odnaleźć się w labiryncie zależności towarzyskich w budynku, w którym mieszka. A nie jest łatwo: rodzina myli mu się z sąsiadami i przyjaciółmi, na domiar złego wszyscy lubią mówić dużo i głośno. Choć Erdem stworzył wariacką komedię pomyłek, pełną gagów i zapadających w pamięć, chwytliwych dialogów, temat jego filmu jest całkiem poważny, a radosnej słodyczy towarzyszy znacząca gorycz. Reżyser przygląda się współczesnemu tureckiemu społeczeństwu i wraz ze swoimi bohaterami próbuje zdefiniować rolę mężczyzny, który nie do końca pasuje do wciąż patriarchalnych społecznych ram. Obserwacja Erdema wychodzi poza geograficzne granice, stając się – ujętą w lekką, może nawet naiwną formę – refleksją nad odwiecznym pytaniem „kim jest człowiek?”.

Anna Tatarska