Ojciec i syn w podróży

Ojciec ma na imię Marcel, a syn – Paweł. Obaj są reżyserami, obaj jadą do Paryża. Znajduje się tam miejsce, gdzie rozsypano prochy matki Marcela i babci Pawła. Jest to więc podróż w poszukiwaniu korzeni. W czasie drogi ojciec i syn celują w siebie kamerami i zadają pytania. Kim jesteś? Kim jestem? Co do mnie czujesz? Co myślę o sobie? Marcel i Paweł patrzą w obiektyw, jakby to było odmładzające/postarzające lustro. Ojciec i syn w podróży to zapis emocjonalnej walki, jaką stoczyli ze sobą znani reżyserzy, Marcel i Paweł Łozińscy. Zapis subiektywny, bo ostatecznie zrealizowany przez Marcela i dopełniany, a zarazem kontrowany przez Ojca i syna, zrealizowanego przez Pawła. Film ten zresztą powstał na bazie Ojca i syna i jest polemiką z tym pierwszym dziełem. Oba utwory układają się w cichy traktat o kinie dokumentalnym i sposobach, w jakie tworzy ono określone znaczenia. Ojciec i syn w podróży to jednak przede wszystkim opowieść o rodzinie. O przekazywanych z pokolenia na pokolenie sile i słabości. O ojcowskiej miłości, która zmienia się czasem w narcyzm. O błędach, jakie popełnia się, próbując uniknąć pomyłek rodziców. To film uniwersalny, bo zakorzeniony w prywatnej i prawdziwej historii.