Przesiąkająca Hanezu czerwień ma w tym filmie szczególne znaczenie, nieprzerwanie przypominając o mistycznej relacji współczesności z dziełem przodków. Młodzi zawzięcie próbują ją zerwać, ale wpływ dawnych pokoleń na ich życie jest nieunikniony. Przeszłość stale przenika się z chwilą obecną. Duchy sprzed wieków krążą po filmowej opowieści w dokumentalnych fragmentach z archeologicznych wykopalisk, zostawiając ślady w teraźniejszości: na ziemiach regionu Asuka, kolebce narodu japońskiego. Współczesne społeczeństwa cierpią, ponieważ nie pojmują, że są częścią przyrody. Katastrofalne trzęsienia ziemi w Japonii w 2011 roku dobitniej uświadomiły mi kruchość naturalnego piękna naszej planety, a co za tym idzie – nas samych – mówiła reżyserka filmu, Naomi Kawase.
Urodziła się w 1969 roku w miejscowości Nara w Japonii. Ukończyła Szkołę Fotografii w Osace i przez cztery następne lata pracowała tam jako wykładowca. Za swój debiut fabularny, Suzaku, otrzymała w 1997 roku nagrodę FIPRESCI na festiwalu w Rotterdamie oraz Złotą Kamerę na festiwalu w Cannes, stając się najmłodszą zdobywczynią tego wyróżnienia. Jest także autorką dokumentów, teledysków, pisarką i dziennikarką. Wyreżyserowany przez nią w 2007 roku Las w żałobie, zdobywca Grand Prix na 60. MFF Cannes, był pokazywany na 7. NH.
2000 Hotaru / Firefly
2003 Sharasojyu
2007 Las w żałobie / Mogari no mori / The Mourning Forest
2008 Nanayomachi
2010 Genpin (doc.)
2011 Hanezu / Hanezu no tsuki / Hanezu