W ciemnym, złowrogim lesie Sachiko – młoda służąca, uciekająca od trzech dni przed fałszywym oskarżeniem o zabicie swej pani – napotyka tajemniczą, ubraną w biel damę w dużym czarnym aucie z szoferem, która przedstawia się jako Yôko i w zamian za towarzystwo oferuje jej bezpieczne schronienie na tak długo, jak Sachiko będzie go potrzebować. Razem jadą do ponurej chaty oświetlanej tylko przez świece, mieszczącej się w samym środku lasu. Sachiko zostaje przedstawiona dwóm służącym Yôko i jej okrutnemu mężowi, Ryûnosuke. Ten nie kryje przed dziewczyną, czym się zajmuje – jest rabusiem, który okrada podróżników przybywających do chaty. Mężczyzna zaprasza Sachiko do współpracy. Gdy tylko pojawią się podróżnicy, rozpoczyna się koszmar rozpusty i mordu.
Straszne wydarzenia rozgrywające się w mrocznym, podziemnym świecie oddalonym od jakiejkolwiek cywilizacji, przedstawione w luźnej adaptacji powieści Justyna, czyli nieszczęścia cnoty (Justine ou les Malheurs de la Vertu, 1791) markiza de Sade’a, stanowią atak na japońską cenzurę w odpowiedzi na oskarżenie wytwórni Nikkatsu o szerzenie pornografii.
Urodził się w 1927 roku. Był najbardziej uznanym przez krytykę twórcą filmów roman poruno produkowanych w wytwórni Nikkatsu. Debiutował jako reżyser w 1968 roku filmem Życie striptizerki (Kaburitsuki jinsei), jednak zauważony został dopiero po zrobieniu swojego pierwszego filmu z gatunku roman poruno – obrazu Wilgotne usta (Nureta kuchibiru) z 1972 roku. Nakręcił wiele filmów, przeważnie skoncentrowanych na życiu prostytutek, które stanowiły wyzwanie dla hipokryzji japońskiej cenzury. Jest autorem takich utworów jak: Wilgotne pożądanie (Ichijo Sayuri: Nureta yokujo, 1972), Wilgotni kochankowie (Koibito-tachi wa bureta, 1973), Świat gejsz (Yojôhan fusuma no urabari, 1973) czy Ulica uciech (Akasen tamanoi: Nukeraremasu, 1974). Jego innymi znanymi produkcjami są: Wschodzenie czarnej róży (Kuro-bara shôten, 1975) oraz Kobieta o rudych włosach (Akai kami no onna, 1979), a także popularne filmy: Światło Afryki (Afurika no hikari, 1975), Piekło (Jigoku, 1979) i Wieczorne oczy (Bedtime Eyes, 1987). Zmarł w 1995 roku.
1972 Ichijô Sayuri: nureta yokujô / Sayuri Ichijo: Wet Lust
1973 Yojôhan fusuma no ura-bari / World of Geisha
1973 Piekło kobiet: Wilgotne lasy / Onna jigoku: Mori wa nureta / Woods Are Wet
1973 Wilgotni kochankowie / Koibito-tachi wa nureta / Lovers Are Wet
1974 Kagi / The Key
1975 Kuro-bara shôten / Black Rose Ascension
1979 Akai Kami no onna / The Woman with Red Hair