Zło Shinjuku

Epicentrum najlepszego japońskiego kina, teatru i sceny muzycznej pod koniec lat 60. XX wieku – atmosfera dzielnicy Shinjuku w Tokio była opisywana jednocześnie jako karnawał, ogromne przyjęcie i strefa wojny. W pierwszej scenie portretu epoki autorstwa Wakamatsu dwóch członków podziemnej grupy teatralnej zostaje zabitych w trakcie przedstawienia przez grupę anonimowych bandytów. Policja nie chce rozpoczynać śledztwa, dlatego też ojciec zamordowanego aktora postanawia rozwiązać zagadkę na własną rękę. Początkowo jego jedyną wskazówką są tajemnicze słowa Zło Shinjuku – jednak czy to jest osoba, miejsce, czy może stan umysłu? Poszukiwania prowadzą go do obcego, podziemnego świata uznanego przez wielu za upadły. Napotyka tam otwarte seksprzyjęcia, sobowtóry Johna Lennona grające na gitarach i wyjących wyznawców Hare Krishna, a w końcu także motocyklowy gang anarchistów głoszących ideę rewolucji świata. Wakamatsu zaliczał ten film do swoich ulubionych. Nic dziwnego, obraz ów jest fascynującym odzwierciedleniem barwnej epoki, w której pracował reżyser.