Halaw. Drogi morza

Co roku granicę między Filipinami a Malezją przekracza trudna do oszacowania liczba ludzi, którzy, nierzadko za cenę życia, pragną wyrwać się z nędzy, bezrobocia i beznadziei, rozpoczynając pracę w malezyjskich metropoliach. Większość kobiet trafia do burdeli, mężczyźni – jako tania siła robocza – znajdują zatrudnienie w fabrykach tekstyliów. Bohaterami filmu są nieszczęśnicy, którzy w poszukiwaniu lepszego jutra zawierzają swoje życie przemytnikom. Śledzimy ich losy od momentu kontaktu z przemytnikiem – byłym policjantem o nazwisku Hernández – aż do chwili, kiedy dostają się pod ogień malezyjskich żołnierzy.

Film w chwytający za serce sposób opisuje proceder przemytu ludzi. Ukazując drobne, na pozór nic nieznaczące epizody – jak zdejmowanie przez ojca złotych kolczyków z uszu córeczki, mających stać się zapłatą za transport do Malezji – obrazuje poniżenie, ale i heroizm ludzi decydujących się na desperacką próbę odmiany swego losu. Przy tym reżyser nie skupia się tylko na „przemycanych”, niespodziewanie na główną postać filmu wysuwa się Hernández – z pozoru niegodziwiec, w głębi duszy jednak zachowujący okruchy człowieczeństwa. Wszyscy są ofiarami nieludzkiej sytuacji – zdaje się mówić reżyser filmu – zmuszającej ludzi do dramatycznych wyborów.