Pokój nam w naszych snach

Pokazywany w Cannes w sekcji Quinzaine des Réalisateurs najnowszy film Šarūnasa Bartasa przepełniony jest elegijnym tonem i trudno mu nie ulec, wpatrując się w wielkie szare oczy Iny Mariji Bartaité, córki reżysera i Kateriny Golubevej. Zmarła w 2011 roku we Francji aktorka pojawia się tu w kilku archiwalnych ujęciach, „grając” zmarłą matkę nastolatki, czyli samą siebie. Ich podobieństwo jest przez Bartasa eksponowane w zbliżeniach, a intymne rozmowy granego przez niego ojca i córki sprawiają wrażenie autentycznych. Mimo fabularnych ram – intelektualista w średnim wieku z córką i młodą kochanką, przeżywającą załamanie skrzypaczką, spędza weekend w wiejskim domu – granica między fikcją a rzeczywistością została rozmyta. Dzień przeżyty w krainie obfitości, jaką wydaje się wiejska okolica, próba porozumienia z zamieszkującymi ją autochtonami, wywołuje w bohaterach trudną do zatrzymania falę smutku, refleksję nad własnym życiem. Bartas przyjmuje na siebie rolę czułego mentora objaśniającego świat otaczającym go kobietom, ale nawet on nie będzie w stanie powstrzymać rozgrywającego się tuż obok dramatu.