Dolina Issy
Dolina Issy – ekranizacja częściowo autobiograficznej powieści Czesława Miłosza – to kino poetyckie i prawie afabularne. Takie, które składa się z luźno połączonych ze sobą urywków dziecięcych wspomnień i powidoków. Takie, w którym światło, ciemność i las grają równie ważną rolę, co żywi ludzie. Konwicki, mający podobnie jak Miłosz litewskie korzenie, pokazuje tytułową krainę jako miejsce mityczne, raj utracony. Cały świat jest tam piękny i niezwykły. Delikatna mgiełka zmiękcza kontury i wygładza twarze; każde słowo i każdy gest wydają się mieć magiczną moc; natrętnie powracający muzyczny motyw dodaje kolejnym zdarzeniom mrocznej powagi, zupełnie jakby na zapleczu codzienności czaiła się pierwotna groza. Kontrapunktem dla tego wszystkiego są sceny, które rozgrywają się na zazwyczaj szarym, współczesnym tle i w których różne osoby recytują wiersze Miłosza.
Tadeusz Konwicki
Żył w latach 1926-2015. Był jedną z najważniejszych postaci w kulturze powojennej Polski. Chociaż najbardziej płodny w dziedzinie literatury – napisał wiele powieści, w tym Rojsty, Sennik współczesny i Kronikę wypadków miłosnych – to zapisał się także w historii rodzimego kina. Przygodę z X muzą zaczął jako scenarzysta i kierownik literacki Zespołu Filmowego „Kadr”. Jego reżyserskim debiutem był Pierwszy dzień lata. W swoich rozgrywających się na granicy jawy i snu filmach zajmował się zagadnieniami historii i pamięci.
Filmografia
1958 Ostatni dzień lata / The Last Day of Summer
1961 Zaduszki / All Souls’ Day
1965 Salto / Jump
1965 Matura / Abitur (short, TV)
1971 Jak daleko stąd, jak blisko / How Far, How Near
1982 Dolina Issy / Issa Valley
1989 Lawa. Opowieść o „Dziadach” Adama Mickiewicza / A Tale of Adam Mickiewicz’s „Forefathers’ Eve”