English

Boy Friend

Ken Russell
Wielka Brytania 1971 / 138’

Filmowa adaptacja przebojowego musicalu Sandy’ego Wilsona. Utrzymana w stylu retro opowieść o miłości rozgrywająca się w środowisku artystów teatralnych, a jednocześnie hołd dla Hollywoodu lat 20. i 30. Przenosimy się do trzeciej dekady XX wieku. W Królewskim Teatrze w Portsmouth pracuje śliczna asystentka Polly Browne, podkochująca się w miejscowym gwiazdorze sceny, Tonym. Dziewczyna przejawia muzyczne talenty, ale musi ustępować znanym i lubianym. Kiedy jednak diwa teatru Rita Monroe rani sobie nogę i nie może wystąpić w przedstawieniu, zastępuje ją Polly. Traf chce, że świadkiem występu jest Cecil B. DeThrill – znany amerykański reżyser filmowy – który składa jej propozycję nie do odrzucenia. Dziewczyna musi jednak dokonać wyboru: kariera albo miłość. Po frenetycznych Diabłach Russell realizuje czarująco słodki film, w którym również puszcza wodze fantazji i tworzy jedne z najpiękniejszych sekwencji wokalno-tanecznych, ilustrujące świat marzeń bohaterki. Po latach nawiążą do nich twórcy The Big Lebowski.

Piotr Kletowski

nagrody

Golden Globes, USA 1972 - Best Motion Picture Actress - Musical/Comedy and Most Promising Newcomer - Female for Twiggy; National Board of Review, USA 1972 - Best Director

Ken Russell

Enfant terrible brytyjskiego kina (1927-2011). Często zwany brytyjskim Fellinim, choć od Felliniego różniło go to, że znacznie częściej niż włoski mistrz przekraczał granice dobrego smaku. Wypracował niezwykły „teledyskowy” styl. W swojej karierze portretował przede wszystkim innych artystów, ale na wyżyny filmowego rzemiosła wspiął się subtelnymi adaptacjami erotycznej klasyki D.H. Lawrence’a. Był filmowym samoukiem, do branży wszedł jako znakomity fotosista. Wcześniej był m.in. tancerzem, pilotem w RAF-ie i marynarzem. Umiłowanie dynamiki i ruchu będzie cechowało jego formalnie „odjechane” filmy, w których szalone jazdy kamery, ekspresyjny montaż i pasaże muzyki klasycznej będą wprowadzały widza w świat subiektywnych odczuć wielkich luminarzy XIX-wiecznej sztuki, niezaspokojonych zmysłowo zakonnic, eksperymentujących z narkotykami naukowców i prowadzących podwójne życie prostytutek.

Tematem kampowych filmów Russella zawsze będzie wolność człowieka, której ten zwykle szuka albo w seksualnym ekscesie, albo w religii, albo w ich przetworzeniu – w sztuce. Był pionierem muzycznego wideo (realizował zresztą pierwsze klipy wyświetlane w MTV), spełniał się również w operze. Jednak do końca pozostał wierny sztuce filmowej, którą uprawiał nawet w przydomowym ogródku, kiedy ciężko chory mógł nagrywać jedynie za pomocą kamery VHS. Nie sposób przecenić wpływu, jaki Russell wywarł na reżyserów, którym niemiły jest przaśny realizm – zarówno mu współczesnych, jak i obecnie realizujących wizjonerskie kino. Bez cienia przesady można napisać, że Ken Russell był Oscarem Wilde’em angielskiego kina lat 60. i 70., królem przesytu, baroku i ironii, ukrywającym w sobie przewrotną mądrość. Mark Kermode – badacz i admirator twórczości reżysera – nazwał jego filmy świadectwem wielkości brytyjskiego kina lat 70. Jednak najlepiej kino Russella podsumował Terry Gilliam, mówiąc: filmy twórcy Diabłów były dowodem na to, że najważniejsza w kinie jest wyobraźnia, zwłaszcza nieokiełznana.

Piotr Kletowski

Wybrana filmografia

1967 Mózg za miliard dolarów / Billion Dollar Brain

1969 Zakochane kobiety / Women in Love

1970 Kochankowie muzyki / The Music Lovers

1972 Dziki mesjasz / Savage Messiah

1974 Mahler

1977 Valentino

1980 Odmienne stany świadomości / Altered States

1984 Zbrodnie namiętności / Crimes of Passion

1986 Gotyk / Gothic

Twórcy

reżyseria Ken Russell
scenariusz Ken Russell
zdjęcia David Watkin
montaż Michael Bradsell
muzyka Peter Maxwell, Davies
obsada Twiggy, Christopher Gable, Max Adrian, Bryan Pringle, Murray Melvin, Moyra Fraser, Georgina Hale
producent Harry Benn, Ken Russell
produkcja Russflix
właściciel praw Warner Bros
język angielski