Srebrne kule

Jedyny powód, dla którego wciąż kręcę filmy, jest taki, że nie wiem, co innego mógłbym robić. A wolę robić cokolwiek, niż nie robić nic. Takie gorzkie wyznanie pada w Srebrnych kulach z ust granego przez Swanberga młodego niezależnego reżysera. Kolejny pełnometrażowy film bohatera tegorocznej retrospektywy ma szczególny charakter. Jedną z najbardziej rozpoznawalnych, a zarazem najczęściej krytykowanych cech twórczości Swanberga była zawsze dwuznaczna bliskość „prawdziwego życia” i filmowej fikcji. Srebrne kule bezkompromisowo rozprawiają się z tą kwestią. Oto twórca obraca kamerę ku sobie, aby opowiedzieć o losie artysty, który z żerowania na relacjach z bliskimi uczynił metodę twórczą. Jaka jest cena pracy na tak wartościowym i wrażliwym materiale? Czy warto ją płacić? Swanberg dokonuje tu bezlitosnego rachunku sumienia, walcząc o odzyskanie utraconej wiary – wiary w sens robienia filmów.