Hadewijch

Céline – studentka teologii, córka ministra – jako postulantka w katolickim klasztorze przybiera imię Hadewijch, należące do średniowiecznej flamandzkiej mistyczki i poetki. Poza imieniem łączy je szczególny rodzaj bezgranicznej miłości do Boga, przepełnionej tęsknotą i potrzebą fizycznej bliskości. Konfrontacja ze światem przynosi jednak bohaterce ogromne cierpienie. Egzaltowana żarliwość wiary Céline odbiega od normy, jej niezaspokojony głód łaski wywołuje niepokój sióstr zakonnych. Oskarżona o pychę dziewczyna zostaje oddalona z klasztoru. Podczas wędrówek paryskimi ulicami poznaje Yassine’a, młodego muzułmanina z podparyskiego blokowiska, i jego brata Nassira, prowadzącego spotkania islamskiej wspólnoty. To w nich znajdzie bratnie dusze, jak ona oddane Bogu, choć rozumiejące swoją służbę w skrajnie fundamentalistyczny sposób. Céline wstępuje do grupy terrorystów.

Film Dumonta, odwołując się przez postać Hadewijch do nurtu mistyki nordyckiej, dramatycznie poszukuje pełni. Czy doskonałe kiedyś połączenie nieprzeciwstawiających się sobie łaski i natury oraz osiągnięcie wewnętrznego spokoju w świecie czasem bardzo subtelnie okrutnym jest w ogóle możliwe?