Pożegnania Wojciecha Hasa powstały na motywach powieście Stanisława Dygata. Głównym bohaterem jest Paweł, młody chłopak pochodzący z zamożnej, mieszczańskiej rodziny, który nie potrafi odnaleźć się w swoim środowisku rodzinnym. Pewnego dnia wychodzi do nocnego lokalu. Tam poznaje młodą fordanserkę Lidkę, z którą spędza kilkanaście godzin. To spotkanie z czasem przeradza się obopólną fascynację.
Pożegnania Hasa można umieścić obok takich filmów jak Rozstanie lub Złoto. Układają się one w tryptyk liryczno-ironiczny. Jednak tak naprawdę tylko w pierwszym filmie te dwa pierwiastki są idealnie wyważone. Reżyser powtarzał za pisarzem, że dla kompozycji i lirycznej atmosfery filmu duże znaczenie miała dwudziesta szósta sonata Ludwiga van Beethovena (Les Audieux, opis 81 a) z lat 1809-1910. Motyw spotkania, rozstania i powrotu tworzy trzy części muzycznej kompozycji i odpowiada zawiązaniu miłosnej akcji w filmie. Has od początku twórczości interesował się życiem jako grą, analizował konwencjonalne zachowania i brak porozumienia. Dzięki tym zainteresowaniom Pożegnania miały charakter wielowymiarowy. Oznaczały szereg rozstań, na przykład pożegnanie z przedwojenną rzeczywistością i jej mieszkańcami.
Iwona Grodź
IFF Locarno 1959 - FIPRESCI Award