Synowie Wielkiej Niedźwiedzicy

Tito, długoletni prezydent Jugosławii, był wielkim miłośnikiem westernów. W swoich rezydencjach w Belgradzie i na wyspie Vanga położonej na Archipelagu Brijuni miał własne sale kinowe, w których oglądał ulubione westerny. Wszystkie znaczące filmy tego gatunku zrealizowane po II wojnie światowej były też wyświetlane w jugosłowiańskich kinach.

Po sukcesie zachodnioniemieckiej adaptacji Winnetou (1963) Karola Maya, wschodnioniemiecka wytwórnia filmowa DEFA podjęła decyzję o realizacji westernów, które miały być wyświetlane wyłącznie w krajach bloku wschodniego. Ponieważ Winnetou został z powodzeniem zrealizowany w Jugosławii, wytwórnia DEFA także wybrała Bałkany. Pierwszy z tych westernów został nakręcony w 1966 roku przez czeskiego reżysera, Josefa Macha. W głównej roli zadebiutował tu były sportowiec, Gojko Mitić, który z czasem stał się największą gwiazdą wschodnioniemieckiego kina. W Synach Wielkiej Niedźwiedzicy wcielił się w rolę Tokei-Ihto, syna wodza indiańskiego zamordowanego przez bezwzględnego „Czerwonego Lisa” Clarka, który uosabiał wszystkich białych kapitalistów.

Synowie Wielkiej Niedźwiedzicy to film o uporczywej walce o wolność plemienia Indian Dakota w sytuacji, gdy wszystkie inne plemiona się poddały.

Miroljub Vučković / Rotterdam IFF