Drodzy towarzysze!
Andriej Konczałowski zrobił film o generacji swoich rodziców: o ludziach, którzy przetrwali II wojnę światową i bezgranicznie zaufali komunizmowi. Osadziwszy akcję czarno-białego dramatu w 1962 roku, w Nowoczerkasku, podczas strajku, którego tragiczna historia przebiła się do publicznej świadomości dopiero w latach 90., reżyser portretuje komunistyczne elity. Bohaterką Drogich towarzyszy! jest partyjna szycha Ludmiła, wystarczająco uprzywilejowana, by przymykać oko na wady socjalistycznej ojczyzny. Do czasu gdy w miejscowej fabryce rozpocznie się tłumiony krwawo strajk, do którego przyłączy się – i tak jak wielu innych zniknie – córka Ludmiły. Konczałowskiego interesuje moment zrywania zasłony, konfrontacji rzeczywistości z ideałami. Elegancki, acz podlany goryczą film wykracza jednak poza relacjonowanie historii. To komentarz i do współczesnej Rosji, pożerającej własne dzieci, do apatii i konformizmu elit. To także rzecz o cynicznym państwie, które każdemu pokoleniu funduje traumę, a potem przyciąga do piersi niczym kochająca matuszka i przysięga, że od dziś będzie już inaczej.
nagrody
MFF w Wenecji 2020 - Specjalna Nagroda Jury
Andrey Konchalovskiy
Rosyjski reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Niedoszły pianista – młodość spędził, ćwicząc gamy w prestiżowym moskiewskim konserwatorium, ale w latach 60., podobnie jak jego brat Nikita Michałkow, postanowił zostać filmowcem. Podczas studiów w pracowni Michaiła Romma we WGIK poznał Andrieja Tarkowskiego, z którym współpracował jako scenarzysta przy filmach Mały marzyciel (1960), Dziecko wojny (1962) i Andriej Rublow (1966). Reżyserskim debiutem Konczałowskiego był Pierwszy nauczyciel (1965), adaptacja powieści Czingiza Ajtmatowa. Był to początek jego długotrwałego flirtu z twórczością rosyjskich klasyków: ekranizował choćby Turgieniewa (Szlacheckie gniazdo) czy Czechowa (Wujaszek Wania). Po realizacji gorąco przyjętej w Cannes epopei Syberiada (1978) zdecydował się pozostać na Zachodzie, gdzie pracował m.in. z Maxem von Sydowem, Glenn Close, Nastassją Kinski, Whoopie Goldberg czy Sylvestrem Stallone’em. Na początku lat 90. Konczałowski wrócił do Rosji, a stworzone tam filmy przyniosły mu uznanie na festiwalach w Berlinie (Wewnętrzny krąg), Cannes (Kurka Riaba) czy Wenecji (Dom wariatów, Białe noce listonosza Aleksieja Triapicyna).
Wybrana filmografia
1960 Mały marzyciel / Katok i skripka / The Steamroller and the Violin
1978 Syberiada / Sibiriada / Syberiade
1994 Kurka Riaba / Kurochka Ryaba / Ryaba My Chicken
2002 Dom wariatów / Dom durakov / House of Fools
2014 Białe noce listonosza Aleksieja Triapicyna / Belye nochi pochtalyona Alekseya Tryapitsyna / The White Nights of Postman Aleksey Tryapitsyn