Spędziła wiele godzin pod lampą słoneczną

Opowieść o świecie filmowym, w którym towarzysząca pracy na planie monotonia łączy się z poetycką radością tworzenia. W Spędziła wiele godzin… młody reżyser, wraz z przyjaciółką, przygotowuje projekt skupiony na przeplatających się ze sobą losach dwóch par. Z biegiem czasu staje się jasne, że fabuła wiąże się z osobistymi doświadczeniami twórców, a fikcję – jak zwykle u Garrela – coraz trudniej będzie odróżnić od rzeczywistości. Autotematyczny charakter filmu wzmacniają liczne kinofilskie cytaty, erudycyjne aluzje i porozumiewawcze mrugnięcia okiem do miłośników francuskiego kina. Dramat został pomyślany jako hołd dla jednego z mistrzów Garrela – Jeana Eustache’a, a w jednej ze scen słyszymy monolog chwalący wyreżyserowaną przez niego Mamę i dziwkę. W epizodycznych rolach wystąpili – należący do najważniejszych twórców francuskiego kina lat 80. – Jacques Doillon i Chantal Akerman.