English

Zestaw Trylogia Terence'a Daviesa

97’

Dzieci

Children
Wlk. Brytania 1976 / 43’

reżyseria:Terence Davies
scenariusz:Terence Davies
zdjęcia:William Diver
obsada:Philip Mawdsley, Nick Stringer, Val Lilley, Robin Hooper
producent:Geoffrey Evans
produkcja:British Film Institute
właściciel praw:British Film Institute
nagrody:IFF Locarno 1984 - nagroda jury ekumenicznego / Ecumenical Jury Prize
wersja językowa:angielska

Madonna z dzieciątkiem

Madonna and Child,
Wlk. Brytania 1980 / 30’

reżyseria:Terence Davies
scenariusz:Terence Davies
zdjęcia:William Diver
obsada:Terry O'Sullivan, Sheila Raynor, Paul Barber, John Meynall
producent:Mike Maloney
produkcja:National Film School
właściciel praw:British Film Institute
nagrody:IFF Locarno 1984 - nagroda jury ekumenicznego / Ecumenical Jury Prize
wersja językowa:angielska

Śmierć i przemienienie

Death and Transfiguration
Wlk. Brytania 1983 / 24’

reżyseria:Terence Davies
scenariusz:Terence Davies
zdjęcia:William Diver
obsada:Terry O'Sullivan, Wilfred Brambell, Iain Munro, Jeanne Doree
producent:Claire Barwell
produkcja:Greater London Arts, British Film Institute
właściciel praw:British Film Institute
nagrody:IFF Locarno 1984 - nagroda jury ekumenicznego / Ecumenical Jury Prize
wersja językowa:angielska

Trylogia Terence'a Daviesa otwiera jego niezwykły dorobek, inicjując tematy i techniki, które od tej pory będą powracać w twórczości Brytyjczyka. Trylogia… to rozpisany na trzy odsłony fabularny autoportret. Robert Tucker, alter ego reżysera, doświadcza gwałtownego konfliktu religijnej winy i homoseksualnego pożądania. Cierpienie i upokorzenie zanurzone jest w czasach teraźniejszym i minionym, które istnieją w Trylogii… na równych prawach. Droga Tuckera nie jest drogą ku odkupieniu, ale ku śmierci. Film stanowi jednocześnie wstrząsające osobiste wyznanie, jak i estetyczny tryumf niepodobny do jakiegokolwiek innego filmu autobiograficznego.

Michał Oleszczyk

Ten film nie mówi: spójrzcie, jak było mi źle. Ten film udowadnia, że nawet człowiek zniszczony może zatryumfować za pośrednictwem sztuki.

Geoff Andrew, Time Out

Terence Davies urodził się w roku 1945 w Liverpoolu jako najmłodsze z dziesięciorga dzieci w ubogiej katolickiej rodzinie robotniczej o irlandzkich korzeniach (troje rodzeństwa zmarło przedwcześnie). Jego dzieciństwo naznaczone było przemocą ze strony sadystycznego ojca i gimnazjalnych łobuzów, którzy — by użyć słów Daviesa — zastraszali i bili [go] codziennie przez całe cztery lata. Po śmierci ojca przyszły reżyser bardzo zżył się ze swoją rodziną, która — razem z odkrytym w wieku lat siedmiu kinem i nieodłączną religią katolicką — stała się dlań ucieczką i azylem od nieprzyjaznej rzeczywistości zewnętrznej. Odkrycie własnego homoseksualizmu zaowocowało w chłopcu narastającym wewnętrznym konfliktem i niewypowiedzianym poczuciem winy.

Po ukończeniu edukacji piętnastoletni Terence został urzędnikiem w kancelarii portowej, by wkrótce przenieść się do innego biura, co było dla niego przekleństwem przez wiele następnych lat. Nienawiść do pracy biurowej była tak przemożna, że wieczorami próbował Davies swych sił na polu literatury i uczestniczył w amatorskich warsztatach teatralnych. Przed ukończeniem trzydziestego roku życia udało mu się dostać do szkoły aktorskiej, w której kształcił się dwa lata. W roku 1972 Brytyjski Instytut Filmowy wyłożył osiem i pół tysiąca funtów (była to spora suma) na realizację scenariusza Dzieci, które stały się reżyserskim debiutem Daviesa i doczekały się premiery w roku 1976. Po ukończeniu edukacji aktorskiej i jednej nieudanej próbie zdawania na reżyserię filmową, Daviesowi udało się w końcu dostać do National Film School w Londynie. W następnych latach — aż do roku 1992 — reżyser tworzył swój autobiograficzny cykl, po czym zrealizował (do dnia dzisiejszego) tylko dwa filmy fabularne, będące adaptacjami cudzych tekstów: Neonową Biblię (1994) według powieści Johna Kennedy’ego Toole’a i Świat zabawy (2000), oparty na powieści Edith Wharton pod tym samym tytułem. Na tegorocznym festiwalu w Cannes został przedstawiony jego pierwszy film dokumentalny, Of Time and the City (2008), poświęcony rodzinnemu Liverpoolowi.

Artykuły o filmie

Oficjalna strona