Najlepsza pora roku

Reżyserka Svetlana Proskurina razem z autorem scenariusza, rosyjskim dramatopisarzem, Ivanem Vyrypajevem, zdecydowała się na opowieść o pozornie minimalistycznej narracji i szerokim, uniwersalnym wydźwięku. Historia, osadzona w tradycji dramatu antycznego, oparta jest na głębokim zrozumieniu ludzkiej psychiki.

Mikhail Evlanov tworzy postać przeciętnego mężczyzny, który angażuje się w niezwykły miłosny trójkąt z dwiema kobietami, Walentyną i Katią. Bohaterki, które przez całe życie dźwigają brzemię miłości do tego samego mężczyzny i pozornej nienawiści do siebie nawzajem, po jego śmierci stają się nierozłączne. Wiąże je wspólna, mroczna tajemnica.

Proskurina wkracza na terytorium miłości, jedyne, w którym, według niej, ciągle jeszcze można czuć się swobodnie. Bardziej niż fizyczna namiętność interesuje ją emocjonalny aspekt miłości. Główne bohaterki są ukazane jako dwudziesto-, czterdziesto- i sześćdziesięciolatki (ich role odgrywają różne aktorki), podczas gdy mężczyzna - Walentin - pozostaje niezmienny, ten sam, nietknięty przez czas. Oszczędny i prosty formalnie dramat Proskuriny zawiera bardzo odważną wymowę.

MB, MFF Rotterdam 2008