Dwie linie

Selin i Mert zadbali o wygodne wyposażenie. Mają wszystko: jasny dom, szybki samochód, wielki multimedialny projektor. Poza tym w ich życiu wszystko jest na niby. Niby-miłość, niby-zaufanie, niby-pasja. Niby żyją ze sobą: mieszkają pod tym samym dachem, kochają się w tym samym łóżku, nawet telewizję oglądają na tej samej kanapie. Jednak ich życie organizuje nuda, zniechęcenie oraz niekończąca się, narastająca z każdym dniem irytacja. Stłamszona potrzeba wyrwania się z tego, doświadczenia czegoś nowego, ekscytującego, przeradza się w jeszcze większą samotność i banalną, ale przecież ciągle bolesną atrofię uczuć. Bohaterowie zmierzają w kierunku, w którym natrafiają już tylko na zimną ścianę. Próbując się od niej odbić, wyruszają na wakacje.

W swoim skromnym debiutanckim filmie Selim Evci idzie w ślady słynnego rodaka, Nuri Bilge Ceylana. Tak jak on obserwuje anatomię i powolny rozkład związku. Jest powściągliwy, cierpliwy, nie ucieka się do łatwych rozwiązań. Kamera bezustannie obserwuje bohaterów, ich cichy dramat, spektakl kolejnych nakładanych masek, które z czasem tak mocno przywierają, że jedynie gdzieś przypadkiem i tylko na chwilę wyzierają spoza nich ludzkie twarze.

Jakub Socha