Gdybym sama była zimą

Sztuka, polityka, miłość. Młoda artystka i tancerka Carmen wyjeżdża ze znajomymi leczyć złamane serce. Drugim celem wyjazdu jest rekonstrukcja trzech ikonicznych dzieł ucieleśniających rewolucję ’68 roku: Chinki Jeana-Luca Godarda, Ognia nie do ugaszenia Haruna Farockiego i performansu Any Mendiety Bez tytułu (Przeszczep brody). Miejscem ich nieformalnej rezydencji artystycznej jest bajeczna posiadłość, należąca do zamożnej rodziny jednego z uczestników. Mimo długich ćwiczeń i prób Carmen nie jest w stanie zapomnieć o byłym chłopaku. Odgrywa kolejne fazy związku, który już nie istnieje. Wciągająca choreografia ciał, umysłów i duchów rozwija się w intensywnym, tanecznym rytmie – od tanga po utwory Klausa Nomiego. Poetycki, wizjonerski film Jazmín López (jej intrygujący debiut Lwy oglądaliśmy podczas 13. NH) jest osobistą elegią o utraconym związku, jak i listem miłosnym do radykalnej sztuki i kina lat 70. Jest też wyrazistym manifestem estetycznym domagającym się, by relacja sztuki i rzeczywistości przestała być dosłowna i upraszczająca.