English

Stroiciel trzęsień ziemi

The Quay Brothers
The Piano Tuner of EarthQuakes
Niemcy, Wielka Brytania, Francja 2005 / 99’

Film miał być pierwotnie adaptacją powieści Adolfa Bioy Casaresa Wynalazek Morela. Nie uzyskawszy praw do ekranizacji, Quayowie skomponowali scenariusz w oparciu o m.in. Locus Solus Raymonda Roussela, Tajemnicę zamku Karpaty Juliusza Verne’a i Przyszłą Ewę Auguste’a Villiers de L’Isle-Adama. Demoniczny doktor Droz (noszący nazwisko XVIII-wiecznego zegarmistrza i konstruktora ludzkich automatów, Pierre’a Jaquet-Droza) porywa śpiewaczkę operową Malvinę. W jakiś czas później zaprasza na swoją wyspę stroiciela fortepianów Felisberta, aby ten nastroił siedem automatów zaprojektowanych przez Droza. Felisberto spotyka tam Malvinę, którą próbuje uratować. Głównymi inspiracjami wizualnymi Strociela były Wyspa umarłych (1880) Arnolda Böcklina i Imperium świateł René Magritte’a (1953–54). Producentem wykonawczym filmu był Terry Gilliam. „Jak prawdziwy auteur, Bracia konsekwentnie wracają do podobnych tematów, narracji i technik – każdy film stanowi rozwinięcie ich zasadniczej narracji. Dla Quayów ową zasadniczą narracją jest tragedia, nieudana próba ucieczki przed pięknymi w swojej złowieszczości, tajemnymi mechanizmami” – pisał James Rose.

 

Jakub Mikurda

Bracia Quay

Ur. w 1947 roku w Filadelfii, USA. Są bliźniakami. Studiowali w Filadelfii, kontynuowali naukę w Royal College of Art w Londynie, gdzie w latach 70. reżyserowali swoje pierwsze krótkie metraże. W latach 80. produkowali reklamówki telewizyjne (dla Honeywell, Walkers Crisps i Dulux Wood Protection), wideoklipy (najsłynniejszy - do piosenki Petera Gabriela Sledgehammer) i animacje, które przyniosły im popularność - Gabinet Jana Švankmajera, Ulica krokodyli. W 1995 odbyła się premiera ich pierwszego filmu fabularnego Instytut Benjamenta, nagrodzonego Bronze Horse w Sztokholmie oraz nagrodą jury na festiwalu Fantasporto. Kolejny pełnometrażowy film aktorski braci to Stroiciel trzęsień ziemi. W swojej twórczości inspirują się literaturą, szczególnie prozą Bruno Schulza, ostatnio Stanisława Lema.

Artykuły o filmie

Strona oficjalna