Agnès Varda

Agnès Varda urodziła się w 1928 roku w Brukseli, w rodzinie o greckich korzeniach, jako Arlette. Najmilsze chwile dzieciństwa spędziła na plażach Północy, w Ostendzie i Knokke-leZoute. Mieszkała na kutrze we francuskim Sète. Maturę zdała w Paryżu, przez rok studiowała filozofię na Sorbonie, sztuki piękne i fotografię. Karierę zaczynała jako fotoreporterka, pracowała dla Théâtre National Pupulaire Jeana Vilara. Zadebiutowała w 1956 roku filmem La Pointe Courte, nie mając żadnego doświadczenia warsztatowego. Dziennikarze Cahiers du Cinéma uznali film za nowatorskie dzieło, które zapowiada nowy nurt - francuską Nowa Falę. Realizacja następnych filmów - głośnej Cléo od 5 do 7, a następnie prowokacyjnego Szczęścia umocniła pozycję Vardy w środowisku nowofalowców. W 1962 roku poślubiła znanego francuskiego reżysera Jacques'a Demy'ego.

Wiosną 1967 roku wyjechała z nim do Stanów Zjednoczonych na amerykański przegląd ich filmów. Za granicą udało jej się zrealizować dwa dokumenty: Wujek Yanco i Czarne pantery oraz eksperymentalną fabułę Lions Love. Po powrocie do Francji i czteroletniej przerwie w pracy nakręciła dokument o swoich sąsiadach Dagerotypy - od paryskiej ulicy Daguerre'a, na której mieszka od lat.

W 1977 roku Varda zaskoczyła francuską widownię mocnym feministycznym filmem Jedna śpiewa, druga nie. W 1979 wraz z mężem znowu wyjechała do Ameryki. Nakręciła tam dokumentalną opowieść o muralach Mur murs i fabułę Documenteur o porzuconej przez mężczyznę Francuzce, żyjącej w Los Angeles z synem. W 1984 roku zrealizowała imitującą dokument fabułę, nagradzaną w 1985 roku Złotym Lwem na festiwalu w Wenecji - Bez dachu i praw z Sandrine Bonnaire w roli głównej. Dwa lata później jej współpraca z aktorką i piosenkarką Jane Birkin zaowocowała filmami Agnès V. o Jane B. i Kung-fu Master. W latach 90., po śmierci Demy'ego zrealizowała o nim trzy wspomnieniowe filmy: fabułę Kuba z Nantes oraz dokumentalne Panienki miały 25 lat i Świat Jacques'a Demy. Jest autorką żartobliwej fantazji Sto i jedna noc z okazji stulecia kina. W 2000 roku zachwyciła francuską widownię i międzynarodową krytykę skromnym, nakręconym cyfrową kamerą dokumentem Zbieracze i zbieraczka, uzupełnionym o suplement Zbieracze i zbieraczka... dwa lata później. Filmem zbierającym jej doświadczenia osobiste i zawodowe są Plaże Agnès, autobiografia nakręcona z okazji 80-tych urodzin reżyserki.

Filmografia:

1955 La Pointe-Courte

1958 L'opéra-mouffe

1958 La cocotte d'azur

1958 Du côté de la côte

1958 O saisons, ô châteaux

1961 Les fiancés du pont Mac Donald ou (Méfiez-vous des lunettes noires)

1962 Cléo de 5 à 7

1963 Salut les cubains

1965 Elsa la rose

1965 Le bonheur

1966 Les créatures

1967 Oncle Yanco

1967 Loin du Vietnam

1968 Black Panthers

1969 Lions Love

1975 Réponse de femmes: Notre corps, notre sexe

1976 Plaisir d'amour en Iran

1976 Daguerréotypes

1977 L'une chante, l'autre pas

1981 Mur murs

1981 Documenteur

1982 Ulysse

1984 Les dites cariatides

1984 7p., cuis., s. de b., ... à saisir

1985 Sans toit ni loi

1986 T'as de beaux escaliers tu sais

1988 Kung-fu master!

1988 Jane B. par Agnès V.

1991 Jacquot de Nantes

1993 Les demoiselles ont eu 25 ans

1995 Les cent et une nuits de Simon Cinéma

1995 L'univers de Jacques Demy

2000 Short Seduction 4

2000 Les glaneurs et la glaneuse

2002 Les glaneurs et la glaneuse... deux ans après

2003 Le lion volatil

2004 Ydessa, les ours et etc.

2004 Cinévardaphoto

2004 Der Viennale '04-Trailer

2005 Les dites cariatides bis

2006 Cléo de 5 à 7: souvenirs et anecdotes

2006 Quelques veuves de Noirmoutier

2008 Les plages d'Agnès