Urodzaj, obfitość, bogactwo: to pierwsze skojarzenia, które przychodzą na myśl po nawet pobieżnej lekturze programu 22. MFF Nowe Horyzonty (21-31 lipca stacjonarnie, do 7 sierpnia również online). Do wyboru jest aż 271 filmów z różnych stron świata – od wielkich przebojów z Cannes, Wenecji czy Berlina, przez klasyczne dzieła mistrzyń i mistrzów, po awangardowe propozycje od młodych, bezkompromisowych twórczyń i twórców. Dziś – na stronie nowehoryzonty.pl – rozpoczyna się sprzedaż biletów oraz pojedynczych dostępów i pakietów dostępów do filmów online.
Sprawdź program i kup bilet/dostęp
Uwaga! Do 20 lipca, do godz. 12:00, zakup biletów jest możliwy tylko poprzez stronę nowehoryzonty.pl, stacjonarne kasy festiwalowe zostaną otwarte 20 lipca w Kinie Nowe Horyzonty (20 lipca kasy będą czynne w godzinach 12:00-20:00; od 21 do 31 lipca w godzinach od 9:00 do rozpoczęcia ostatniego seansu), a 22 lipca w Dolnośląskim Centrum Filmowym (kasy czynne od godz. 9:00 do rozpoczęcia ostatniego seansu). Szczegółowe informacje na temat zakupu biletów oraz cennik dostępne są w naszym przewodniku.
Sprawdź przewodnik | bilety stacjonarne
Aby wybrać tytuły dostępne wyłącznie w sieci, wystarczy kliknąć w indeks filmów (zakładka „program” na stronie www festiwalu) i zaznaczyć opcję „online” za pomocą suwaka. W sprzedaży znalazły się pojedyncze dostępy oraz pakiety umożliwiające uruchomienie 5, 10 lub 25 seansów filmów z oferty tytułów prezentowanych online. O tym, jak dokonać zakupu i oglądać filmy online przeczytasz w naszym przewodniku.
Sprawdź przewodnik | dostępy do filmów online
Które tytuły najlepiej dodać do koszyka jako pierwsze? Przeczytaj zestawienia TOP 3 przygotowane przez Małgorzatę Sadowską i Ewę Szabłowską, dyrektorki artystyczne festiwalu, oraz Marcina Pieńkowskiego, dyrektora Nowych Horyzontów.
Blisko, reż. Lukas Dhont
Najpiękniejszy film tegorocznego festiwalu w Cannes. Nagrodzone Grand Prix Blisko to sensualna i czuła opowieść o przyjaźni dwóch trzynastolatków. Uniwersalny film o akceptacji błędów i nauce przeżywania najtrudniejszych, najbardziej brutalnych emocji.
Godland, reż. Hlynur Pálmason
Przewrotny, pełen czarnego humoru film Pálmasona to niezwykła przypowieść o wierze i zderzeniu człowieka z żywiołem. Jeden z najpiękniejszych formalnie filmów tegorocznego festiwalu w Cannes.
Kawałek nieba, reż. Michael Koch
Magnetyzujące slow cinema i tragiczne love story, z głębokim, humanistycznym przesłaniem. Film, który porusza i przytłacza. Opowieść o fatum, o tragedii, które spada na bohaterów z pięknego alpejskiego nieba.
Pomiędzy / Bez miejsca, reż. Samir Karahoda
Mistrz absurdalnego humoru, perfekcyjnie skomponowanych kadrów, skrótu i skondensowanej metafory. Dwa krótkie metraże Karahody nie tyle portretują, co na gorącym uczynku chwytają niuanse społecznej i politycznej sytuacji Kosowa. Ale tylko tej miary obserwator – z historii o drużynie ping-ponga i stanie architektury na prowincji jest w stanie stworzyć poruszające, tragikomiczne ballady o marzeniach, nadziejach i niespełnieniu. Filmy Samira Karahody znalazły się w zestawie krótkich metraży „Kosowo w budowie”, prezentowanego w ramach Fokusu na Kosowo.
Turkusowa suknia, reż. Maryam Touzani
Nie każde dziedzictwo to skarb, nie każdą tradycję należy wyrzucić na śmietnik – Maryam Touzani (Adam, 19. NH) zręcznie wyszywa swój melodramat ze sprzeczności i konfliktów, obchodząc się przy tym z emocjami bohaterów jak z jedwabną satyną. Rozpisana na kochające się małżeństwo krawców, ich pomocnika i ginącą sztukę ręcznego haftu, intymna Turkusowa suknia opowiada o pragnieniu życia w zgodzie ze sobą. W roli powściągliwego krawieckiego mistrza wystąpił palestyński aktor Saleh Bakhri, który tworzy na ekranie jedną z najpiękniejszych figur męskości, jakie w ostatnich latach widziało kino.
Archipelag, reż. Joanna Hogg
Drugi film Joanny Hogg to budzący dyskomfort portret rodziny w kryzysie, satyra na rytuały klasy wyższej i fascynujące ćwiczenie z filmowej abstrakcji. Matka i dwoje jej dorosłych dzieci spędza weekend w wakacyjnym domu na jednej z wysp archipelagu Scilly (wybrzeże Kornwalii). W tle rodzinnych dram i podchodów krząta się zatrudniona do gotowania wyrafinowanych dań dziewczyna, a wynajęty, by zapewnić kulturalne rozrywki malarz, przekłada rzeczywistość na sztukę. Mistrzowsko portretujący relacje, błyskotliwie punktujący przemoc, jaka stoi za komfortem bogaczy (mordowane bażanty, gotowane na żywca homary), a zarazem refleksyjny i samoświadomy Archipelag jest filmem, którego reżyserka, choć ma nad bohaterami nieograniczoną władzę, nigdy nie wykorzystuje swojego przywileju.
Wielki ruch, reż. Kiro Russo
Niezwykłe kino drogi, bo będące skrzyżowaniem podróży duchowej, metafizycznej wyprawy i majaków rozgorączkowanego umysłu. Nowy film boliwijskiego reżysera Kiro Russo, jak wskazuje sam tytuł, jest rzeczą o płynności świata. Ucieleśnieniem tego żywiołu jest La Paz i jego tętniące życiem ulice i bazarki. Z miejskiej symfonii przebija się kilka głosów, za którymi podąża reżyser: chorego chłopaka z prowincji, który zostaje pochłonięty przez miasto i jego dziwne moce; uzdrowiciela i oszusta oraz przekupki – dobrej duszyczki targowiska, specjalistki od beznadziejnych przypadków. Surowa, niemalże dokumentalna forma, z upływem czasu staje się coraz bardziej fantastyczna, miejscami wręcz abstrakcyjna. Portret miasta, ożywianego ciemną energią, pełnego tajemnic i magii, nakreślony z niezwykłą wrażliwością społeczną i filmową erudycją.
Silent Twins, reż. Agnieszka Smoczyńska
Rzecz o życiu w świecie marzeń. W niezwykle czuły i empatyczny sposób, Agnieszka Smoczyńska opowiada o milczących bliźniaczkach. Prawdziwa historia June i Jennifer Gibbons, czarnoskórych bliźniaczek z Walii, które od dzieciństwa rozmawiały tylko ze sobą. Siostry odmawiające werbalnej komunikacji z rodziną, nauczycielami i rówieśnikami tworzą symbiotyczny, choć niepozbawiony rywalizacji duet. Ich życie toczy się za zamkniętymi drzwiami dziewczęcego pokoju: w wyobraźni, we wspólnych zabawach i na kartach książek, które piszą. Historia nastoletniego buntu czy ekscentrycznej zabawy, która wymknęła się spod kontroli? A może kryzysu psychicznego lub studium toksycznej miłości?
Super Natural, reż. Jorge Jácome
W Super Natural dwa pozaludzkie głosy wzywają do zanurzenia się w bujnym ekosystemie filmowym Jorge Jácome’a. Czy to głosy syren, których pieśni od zawsze wabiły żeglarzy, by zejść z utartego kursu i pogrążyć się w pianie złudzeń? Zapadnij się w fotelu – nęcą. – Czy już śpisz? Po części multisensoryczny kolaż, po części medytacja z przewodnikiem, Super Natural angażuje fizyczność zarówno performerów, jak i widzów. Reżyser przekształca subtropikalną przyrodę Madery w pierwotną zupę form: ciał w kontakcie, ciał rozpływających się w krajobrazach, ciał splecionych z innymi ciałami: ludzi, roślin, owoców i zwierząt. Obezwładniający seans, będący kinowym odpowiednikiem ciepłego, mocnego uścisku, który formułuje nową koncepcję intymności. Rzecz o byciu razem.