Bez granic

Trwa wojna. Główny bohater uciekając przed wojenną zawieruchą znajduje schronienie na opuszczonym wraku okrętu, blisko granicy punktu zerowego (granicy działań wojennych). Samotnie układa sobie życie – łowi ryby, handluje, oszczędza. Pragmatyzm życiowy zrealizowany przez 10. letniego chłopca. Pewnego dnia na statku pojawia się intruz, który bezceremonialnie burzy ład życia bohatera. Przybysz podzieli wrak na połowy, co zaznaczy grubą liną, widzialną granicą. Wkrótce na pokładzie pojawi się ktoś jeszcze...

Spotkanie na współczesnej arce – stojącej na mieliźnie, zniszczonej, dziurawej. Spotkanie niemożliwe – bohaterów dzieli prawie wszystko: wiek, płeć, język. Spotkanie w strefie przygranicznej, gdzie co jakiś czas fale wielkiej wojny uderzają w miejsce schronienia. Ale jednak – spotkanie.