Totart, czyli odzyskiwanie rozumu

Totart… to dokument sensu stricto, wypełniony dynamicznie zmontowanymi archiwaliami i wspomnieniami. Przypomina jednak kryminał. Zaginionym jest tu Zbigniew Sajnóg, ideolog tytułowej formacji, która w latach 80. XX wieku potrząsnęła walącym się komunizmem; śledczym – reżyser, a świadkami – pozostali ojcowie-założyciele Totartu, jak Tymon Tymański czy Paweł „Konjo” Konnak. Zanim dowiemy się, czy Sajnóg w ogóle żyje, poznamy skomplikowane koleje jego losu, łącznie ze związkami z niesławną sektą Niebo, i zarazimy się fenomenem samego Totartu. Film Paducha jest jednocześnie syntezą i próbą oceny. Poznajemy wywrotową twórczość Totartowców, która raz jawi się jako anarchistyczny wybryk, innym razem jako przemyślane antysystemowe działanie. Reżyserowi udaje się uchwycić przemianę, jaką przeszli nie tylko skupieni wokół grupy artyści, ale też kraj, w którym tworzyli. Totart… wypełnia tym samym lukę w filmowych narracjach na temat procesu transformacji.