György Pálfi po raz kolejny daje widzom lekcję surrealistycznej wyobraźni. W krótkim, ale pękającym od pomysłów Swobodnym opadaniu portretuje udręczoną emerytkę, która postanawia zakończyć życie u boku mrukliwego czytelnika gazetek z supermarketu. Wózek na zakupy zamiast do sklepu kobieta taszczy na dach, by się z niego rzucić. Węgierski spec od filmowej groteski nie ma jednak litości. Nie dość, że bohaterka z wypadku wyjdzie cało, to na klatce schodowej wpadnie na sąsiadów. Za drzwiami mieszkań, które będzie mijać w drodze do domowego piekiełka, kryją się zaś kolejne historie z życia blokowiska w Budapeszcie. Tak jak w pamiętnej Taxidermii Pálfi udowadnia, że jest stylistycznym ekwilibrystą, sprawnie żonglującym gatunkowymi matrycami – odnajduje się i w konwencji satyrycznego science fiction, i w rodzinnej psychodramie na trzy osoby i... krowę. Wszystkie siedem epizodów – jest ich dokładnie tyle, ile pięter musi pokonać nieśmiertelna emerytka – łączy absurdalny humor, społeczna krytyka i muzyka Amona Tobina.
Mariusz Mikliński
Karlovy Vary IFF 2014 - Special Jury Prize, Best Director Award
Jeden z najciekawszych współczesnych węgierskich reżyserów. W 2002 roku jego debiutancki pełny metraż Czkawka został uznany przez Europejską Akademię Filmową za odkrycie roku. Dwa lata później scenariusz Taxidermii, jego drugiego filmu, zdobył nagrodę KNF dla najlepszego europejskiego projektu, przyznawaną przez Instytut Sundance. W 2012 roku w Panie, panowie: ostatnie cięci z powodzeniem wykorzystał technikę found footage, montując historię miłosną wyłącznie z kadrów pochodzących z innych filmów.
2002 Czkawka / Hukkle / Hiccup
2006 Taxidermia / Taxidermy
2009 Nie jestem twoim przyjacielem / Nem vagyok a barátod / I Am Not Your Friend
2012 Panie, panowie: ostatnie cięcie / Final Cut: Hölgyeim és Uraim / Final Cut: Ladies and Gentlemen
2014 Swobodne opadanie / Szabadesés / Free Fall