Chas ma tak zwane „wszystko”: pieniądze, kobiety, imprezy i fajny samochód. Jest królem życia, ale, jak to czasem bywa, niechcący zadziera nie z tymi, co trzeba. Jak Tommy i Tuskish z Przekrętu Guya Ritchie’ego, podpada zdecydowanie mniej przystojnym niż on, za to naprawdę niebezpiecznym gangsterom. Nie wykręci się, więc ucieka. Zamiast za granicę, emigruje społecznie – do domu bohemy w Londynie. Tu gospodarzem jest Mick Jagger. A ten, jak wiadomo, w niczym mu nie ustępuje i owo „wszystko” doskonale zna. Tyle że preferuje bardziej psychodeliczną wersję. Niczym bohater innego filmu Roega, Chas spada na zupełnie obcą sobie planetę. Gdy dwa światy się spotkają, efektem może być coś więcej niż tytułowy performance.
Urodził się w 1934 roku, zmarł w 1996. Malarz, reżyser i scenarzysta szkockiego pochodzenia. Ważna postać „swingującego Londynu” lat 60. Po debiucie, opartym na jego własnym pomyśle i scenariuszu, zrealizował jeszcze trzy pełnometrażowe filmy. W międzyczasie, jako reżyser teledysków i dokumentów o pracy zespołu, współpracował z irlandzką grupą U2. Gdy jego ostatni film, Smak ryzyka, został przemontowany przez producenta, zdesperowany popełnił samobójstwo. Wprowadzona na ekrany w 2000 roku wersja, bliższa jego założeniom, zdobyła uznanie krytyki. W 2005 roku ukazała się powieść Fan-Tan, którą w 1978 roku napisał wespół zMarlonem Brando.
1970 Performance (co-dir.)
1977 Diabelskie nasienie / Demon Seed
1984 U2: Unforgettable Fire (video, doc., short)
1987 Bielmo / White of the Eye
1995 Smak ryzyka / Wild Side (as Franklin Brauner)
2003 U2: Love Is Blindness (video, doc., short)
Operator i reżyser urodzony w 1928 roku, weteran brytyjskiego kina. Debiutował jako montażysta w 1947 roku, dekadę później pierwszy raz stanął za kamerą. Był operatorem François Truffaut przy Fahrenheit 451 (1966). Z czasem, również jako reżyser, wypracował styl oparty na mozaikowym montażu i eksperymentach z pracą kamery. To pozwalało jego filmom oderwać się od klasycznych ram narracyjnych.Sposób, w jaki sfilmował swój debiut reżyserski, wywołał sensację i o dekadę wyprzedził styl znany z teledysków.O jego wpływie na swoją twórczość mówią m.in. Tony Scott, Steven Soderbergh czy Danny Boyle.
1970 Przedstawienie / Performance (co-dir.)
1971 Walkabout
1973 Nie oglądaj się teraz / Don’t Look Now
1976 Człowiek, który spadł na ziemię / The Man Who Fell to Earth
1980 Zmysłowa obsesja / Bad Timing
1990 Czarownice / The Witches
1993 Jądro ciemności / Heart of Darkness