Rzadko pokazywany, ostatni z wielkich filmów mistrza to wielopiętrowy traktat o dokumencie, manipulacji, prawdzie i fikcji, oryginale i podróbce. Zaczyna się od najsłynniejszego fałszerza w historii sztuki, Elmyra de Hory’ego, specjalisty od Cézanne'a i Picassa. Jego losami interesuje się biograf Clifford Irving, w rzeczywistości autor fałszywej autobiografii Howarda Hughesa. Hughes z kolei był pierwowzorem Kane’a z filmu samego Wellesa… Już ta próba streszczenia zapowiada wszystkie podwójne dna i odbicia, tricki i zmyłki, jakimi reżyser będzie nas raczył ze zręcznością iluzjonisty – nieprzypadkowo właśnie w takim przebraniu zjawia się w prologu. Wszystko to meandrycznie prowadzi do jednego „prostego” pytania: co to jest prawda? I kto o tym decyduje?
Sant Jordi Awards 1974 – Best Foreign Film
Żył w latach 1915–1985. Do historii kina przeszedł już dzięki swojemu debiutowi, dziele Obywatel Kane (3. NH), stale goszczącym na listach najlepszych filmów świata. Wellesa fascynowały zagadnienia władzy i namiętności, stąd wielokrotne powroty do Szekspira (Makbet, Otello, Falstaff, Kupiec wenecki). Często grał w swoich (i nie tylko swoich) filmach, był mistrzem montażu, a wiele scen jego autorstwa to formalne majstersztyki – wystarczy przywołaćbal we Wspaniałości Ambersonów (8. NH), gabinet luster w Damie z Szanghaju czy pojedynek w Dotknięciu zła. W kontekście mockumentów znaczące jest jego słuchowisko Wojna światów według H.G. Wellsa oraz filmowy esej F jak fałszerstwo.
1941 Obywatel Kane / Citizen Kane
1942 Wspaniałość Ambersonów / The Magnificent Ambersons
1947 Dama z Szanghaju / The Lady from Shanghai
1958 Dotyk zła / Touch of Evil
1962 Proces / The Trial
1973 F jak fałszerstwo / Vérités et mensonges / F for Fake