Lord Love a Duck – równie niemoralny jak Szlachectwo zobowiązuje (1949), równie szalony jak Dr Strangelove (1964) – debiut reżyserski dramatopisarza George’a Axelroda, który powinien ubiegać się o tytuł najdziwaczniejszej komedii wszech czasów. Kiedy Lord Love a Duck wchodziło na amerykańskie ekrany, plakat obiecywał: Ten film jest aktem czystej agresji. W dzikiej satyrze Axelroda dostaje się wszystkim: od rozchichotanych nastoletnich tłumów na kalifornijskiej plaży, po system edukacyjny, a nawet seks jako taki. Jak pisał Jonathan Rosenbaum: Ta czarna komedia o seksualnej histerii i amerykańskim śnie prezentuje wizję południowej Kalifornii, która może spokojnie rywalizować z Dniem szarańczy Nathanela Westa.
Kiedy Barbara Ann (Tuesday Weld) poznaje nieśmiałego geniusza Alana (Roddy McDowall), nie ma pojęcia, że chłopak spełni wszystkie jej marzenia o pięknie, statusie i sławie. To, jakich środków przy tym użyje, jest przedmiotem tej czarnej jak smoła komedii.
Tytuł spoza kanonu midnight movies, który wszak powinien w nim zagościć.
Berlin IFF 1966 – Best Actress
Dramatopisarz amerykański (1921–2003), który odniósł serię sukcesów na Broadwayu i stał się cenionym scenarzystą hollywoodzkim. Najpopularniejszym filmem według jego sztuki i scenariusza jest Słomiany wdowiec (1954) Billy’ego Wildera. Dokonał też adaptacji ekranowej Śniadania u Tiffany’ego Trumana Capote’a, którą wyreżyserował Blake Edwards. Najwyżej cenionym i najbardziej kontrowersyjnym scenariuszem Axelroda jest zimnowojenna satyra Przeżyliśmy wojnę (1962), nakręcona później ponownie jako Kandydat (2004). Wyreżyserował tylko dwa filmy, a Lord Love a Duck doczekał się statusu obrazu kultowego.
1966 Lord Love a Duck
1968 The Secret Life of an American Wife