Kret

Chciałem, żeby Kret przypominał jednocześnie Zorro, Elvisa Presleya i rabina – mówi po latach twórca najbardziej szalonego, mitycznego i rozkochanego w pierwotności obrazu ze wszystkich midnight movies. Alejandro Jodorowsky nakręcił ów makabryczny western jako symboliczną komedię i kinowy rytuał zarazem. Wśród tych, którzy przystąpili do kreciej komuny (a może komunii?), byli między innymi John Lennon i Yoko Ono. Msze odbywały się co północ przez ponad rok w nowojorskim kinie Elgin. Wraz z Kretem nurt midnight movies otrzymał swojego pierwszego blockbustera.

Opowieść o samotnym rewolwerowcu staczającym serię symbolicznych pojedynków jest jednocześnie parabolą ojcobójstwa, które – jak powiada często Jodorowsky – stanowi warunek dojrzałości każdego mężczyzny. Surrealizm Kreta waha się między hipnozą a prowizorką, tonacja zaś między mistyczną a slapstickową. Film często bywa przyrównywany do narkotycznej podróży. Sam Jodorowsky widział go bardziej jako próbę zapisania świętej księgi za pomocą kamery. Być może te dwie rzeczy się nie wykluczają.