Jan Švankmajer to czeski reżyser filmowy, alchemik surrealizmu, mistrz animacji poklatkowej. Quayowie chętnie przyznają się do jego wpływu na ich twórczość (zaznaczając wszak, że właściwą inicjację zawdzięczają animacjom Starewicza i Borowczyka). Jak informuje jeden ze śródtytułów, w Gabinecie współistnieją szesnasty i dwudziesty wiek, rudolfińska Praga koegzystuje z Czechosłowacją lat osiemdziesiątych, Wertumnus Giuseppe Arcimbolda (1527-1593) sąsiaduje z kolorowymi neonami Tuzexu (sieci sklepów dewizowych), browaru Staropramen i „Rudégo práva” (czechosłowackiej „Trybuny Ludu”). Sam tytułowy bohater to ożywiona, lalkowa wersja Bibliotekarza, jednego z najbardziej znanych portretów Arcimbolda. Film powstał jako seria animowanych sekwencji otwierających kolejne części godzinnego dokumentu o Švankmajerze. Quayowie wykorzystali muzykę Zdenka Liški (1922-1983), częstego współpracownika twórcy Spiskowców rozkoszy. Filmowy ukłon Quayów nie naśladuje estetyki filmów Švankmajera – zamiast tego, miłośnicy twórczości braci znajdą w Gabinecie szereg znajomych motywów. A uważny polski widz dostrzeże, że papierowa torba, z której Švankmajer wyjmuje „przedmioty znalezione” ma logo rodzimego Pewexu.
Jakub Mikurda
Ur. w 1947 roku w Filadelfii, USA. Są bliźniakami. Studiowali w Filadelfii, kontynuowali naukę w Royal College of Art w Londynie, gdzie w latach 70. reżyserowali swoje pierwsze krótkie metraże. W latach 80. produkowali reklamówki telewizyjne (dla Honeywell, Walkers Crisps i Dulux Wood Protection), wideoklipy (najsłynniejszy - do piosenki Petera Gabriela Sledgehammer) i animacje, które przyniosły im popularność - Gabinet Jana Švankmajera, Ulica krokodyli. W 1995 odbyła się premiera ich pierwszego filmu fabularnego Instytut Benjamenta, nagrodzonego Bronze Horse w Sztokholmie oraz nagrodą jury na festiwalu Fantasporto. Kolejny pełnometrażowy film aktorski braci to Stroiciel trzęsień ziemi. W swojej twórczości inspirują się literaturą, szczególnie prozą Bruno Schulza, ostatnio Stanisława Lema.