Po zachodniej stronie torów

W losach dzielnicy Tiexi w mieście Shenyang odbija się niczym w zwierciadle historia współczesnych Chin. W latach 30. ubiegłego wieku stała się jednym z największych ośrodków przemysłowych w kraju – produkowano tam wówczas broń dla japońskich okupantów. Po wojnie zaś, wspomagana finansowo przez ZSRR, była oczkiem w głowie Chińskiej Republiki Ludowej. Ale czas społecznych przemian w latach 90. przyniósł powolny upadek dzielnicy, a komunistyczny rząd zaczął zwracać uwagę na inne gałęzie rozwijającej się szybko gospodarki, coraz bardziej zaniedbując przemysł ciężki. Monumentalny, kręcony przez ponad dwa lata i rozpisany na trzy części trwające łącznie dziewięć godzin film Wanga Binga to wnikliwy, hipnotyzujący zapis powolnego upadku miasta, dokument zaniku, wielopoziomowej degradacji: przemysłu, środowiska, więzi międzyludzkich. Po premierze Po zachodniej stronie torów było porównywane do arcydzieł epickiej literatury – z powieściami Emila Zoli na czele – dziś uważane jest przede wszystkim za jeden z najważniejszych dokumentów XXI wieku. Trafił on także na sporządzoną przez magazyn „Sight & Sound” listę 250 najlepszych filmów w historii kina.