Pieśni braci moich

Rezerwat Indian w Dakocie Południowej. Reżyserki nie interesuje egzotyka tego miejsca, tylko rządzące w nim mechanizmy. Johnny wchodzi właśnie w dorosłość, jego siostra Jashaun ma 11 lat. Niedawno w przypadkowym pożarze stracili ojca alkoholika, podobnie jak bracia i siostry z innych jego związków – w sumie 23 rodzeństwa. Chociaż w rezerwacie obowiązuje prohibicja, od alkoholu uzależniona jest też ich matka. O nielegalny trunek bowiem nietrudno, handlem nim trudni się także Johnny. Chociaż dobrze wie, jakie są konsekwencje procederu, pracuje dalej – to dla niego jedyne źródło utrzymania. W swoim pełnometrażowym debiucie Zhao portretuje tradycyjne, przesycone alkoholem życie Indian. Ale jej film nie jest oskarżycielski. Reżyserka nie osądza, nie wydaje wyroków skazujących na potępienie taki, a nie inny styl życia. Przygląda się współczesnemu rezerwatowi kontemplacyjnym okiem, zwracając uwagę na problemy i małe radości.