Moja matka

W świecie reżyserki filmowej (alter ego Morettiego), która zwątpiła w sens tego, co robi, doniosłość sztuki i artystycznych aspiracji zderza się z banałem życia – tak jak u Felliniego, choć bez jego bogatej symboliki. Ciężko chora matka, dorastająca córka i kończący się związek odrywają bohaterkę od planu filmowego, gdzie powstaje właśnie jej ważne, zaangażowane dzieło. Ta sfera też przysparza wielu kłopotów, których żywym uosobieniem jest grający jedną z ról amerykański gwiazdor Barry Huggins (świetny John Turturro). Błazenada i nieprzewidywalność karykaturalnego celebryty w obecnej sytuacji są bohaterce najmniej potrzebne. Nawiązując do tradycji włoskiego kina autorskiego, Moretti stworzył portret artysty na rozstaju dróg, film o niełatwych relacjach sztuki i zwykłej egzystencji, który zręcznie lawiruje pomiędzy powagą a komiczną lekkością. Moja matka, „antyelegia” poświęcona zmarłej kilka lat temu matce reżysera, dla wielu krytyków okazała się największym odkryciem tegorocznego festiwalu w Cannes.