Twórca dżungli

Niedaleko Barcelony mieszka artysta ludowy znany jako Garrell albo Tarzan z Argelaguer, który od ponad 40 lat buduje w lesie skomplikowane konstrukcje z drewna, metalu i kamieni. Kilkumetrowe budowle – coś pomiędzy rzeźbą, instalacją a małą architekturą – wpisują się w leśne otoczenie i tworzą bajkowy świat, nazywany przez Garrella „dżunglą”. Jordi Morató kreśli portret bohatera: wizjonera kontestującego cywilizację, współczesnego dzikusa, artysty w szale tworzenia, outsidera zmagającego się z systemem prawnym, który sztukę widzi tylko w muzeach. Oprócz współczesnego materiału reżyser wykorzystał amatorskie filmy z lat 80. nagrane przez nastoletniego sąsiada Garrella i dokumentację amerykańskiego historyka sztuki z przełomu wieków. Archiwalia odgrywają tu szczególną rolę i nie są zwykłą ilustracją upływającego czasu. „Dżungla” to twór dynamiczny – konstrukcja w procesie, wciąż zmieniająca kształt i funkcję. Garrell zaś jest artystą ogarniętym manią nie tylko tworzenia, ale i destrukcji, a jego dzieło życia regularnie płonie.

Ewa Szabłowska