To tylko wiatr

Żelazny realizm Benedeka Fliegaufa zmusza do trzymania się faktów: na Węgrzech w latach 2008–2009 grupa przez długi czas niezidentyfikowanych sprawców dopuściła się aktów przemocy wobec Romów. Ich domy ostrzelano i obrzucono koktajlami Mołotowa. Zginęło sześć osób, a pięć zostało poważnie rannych. Tamte wydarzenia zainspirowały reżysera. Jego film to historia rodziny żyjącej w cieniu pogromu i w stanie permanentnego, niewidocznego zagrożenia. Ich sąsiedzi giną, a policjanci dziwią się, bo przecież to byli „dobrzy, pracujący Cyganie”. Matka i dwoje dzieci nie buntują się jednak. Choć coś wisi w nieruchomym powietrzu, przed nimi kolejny dzień, który trzeba przeżyć, i kolejna noc, którą trzeba przetrwać. Byle dotrwać rana i być o jeden krok bliżej wyjazdu do Kanady, gdzie czeka ich mąż i ojciec.