Podwójne ślady

Najwcześniej wybrany konkursowy film (i do dziś mój faworyt) to wymykająca się wszelkiej logice rekonstrukcja. Reżyser podąża tropem malarza Françoisa Augiérasa, który kilkadziesiąt lat temu włóczył się po Kraju Dogonów. Wedle legendy stworzył on mistrzowskie freski w bunkrze na pustyni, po czym zamknął go i zamaskował dla przyszłych pokoleń. Film zgodnie z tytułem zamazuje ślady i mnoży wcielenia bohatera – raz jest to udręczony legionista, raz współczesny artysta Miquel Barceló, innym razem bazarowy złodziejaszek. W niemal wszystkich rolach występują naturszczycy z Mali, odgrywający sceny z domniemanego życia Augiérasa i poszukujący jego malarskiej kaplicy. Dodajmy do tego refleksje o malowaniu, cyrkową muzykę, komiczne przebieranki, a powstanie mieszanka jedyna w swoim rodzaju, której sens każdy musi znaleźć sam. Dla mnie to bardzo oryginalna propozycja, jak kręcić dokument będący rekonstrukcją, mówiący o tym, co było. Albo jak uprawiać antropologię / historię sztuki czy też jak znaleźć własne miejsce w Afryce. Nie zaszkodzi obejrzeć też dokument Lacuesty Zapiski z gliny o życiu Barceló w Mali (sekcja Dokumenty/eseje). I odpowiedzieć na pytanie: co to jest, co znika, jeśli się tym podzielić?