Ostatni dzień lata
Ostatni dzień lata jest jasny, pusty i straszny. Plaża wydaje się tak rozległa, jakby nie istniało nic poza nią, jakby nie była plażą, tylko pustynią; morze porusza się i pomrukuje niczym gigantyczny, bezkształtny organizm; po niebie raz po raz przelatują samoloty, będące wspomnieniem lub zapowiedzią wojny. Pośród tego apokaliptycznego krajobrazu błąkają się dwie postaci: on i ona, oboje samotni, nieszczęśliwi i bezimienni. Flirtują, wspominają, bawią się jak dzieci, wylewają żale jak starcy, planują nawet wspólne życie, ale nie potrafią znaleźć drogi ku sobie – na przeszkodzie stoi ich przeszłość. Zrealizowany za grosze reżyserski debiut Konwickiego to minimalistyczne kino poetyckie: takie, w którym umowność świata przedstawionego narzuca metaforyczne odczytanie. 30-letni artysta, mający za sobą udział w II wojnie światowej i fascynację komunizmem, zadaje tu pytanie: czy można zacząć wszystko od nowa?
nagrody
Venice IFF 1958 – Grand Prix for documentary and short films; EXPO 1958 – Grand Prix for experimental film; London IFF 1958 – 1st Prize; Cinema Enthusiasts Award Samovar 1974
Tadeusz Konwicki
Żył w latach 1926-2015. Był jedną z najważniejszych postaci w kulturze powojennej Polski. Chociaż najbardziej płodny w dziedzinie literatury – napisał wiele powieści, w tym Rojsty, Sennik współczesny i Kronikę wypadków miłosnych – to zapisał się także w historii rodzimego kina. Przygodę z X muzą zaczął jako scenarzysta i kierownik literacki Zespołu Filmowego „Kadr”. Jego reżyserskim debiutem był Pierwszy dzień lata. W swoich rozgrywających się na granicy jawy i snu filmach zajmował się zagadnieniami historii i pamięci.
Filmografia
1958 Ostatni dzień lata / The Last Day of Summer
1961 Zaduszki / All Souls’ Day
1965 Salto / Jump
1965 Matura / Abitur (short, TV)
1971 Jak daleko stąd, jak blisko / How Far, How Near
1982 Dolina Issy / Issa Valley
1989 Lawa. Opowieść o „Dziadach” Adama Mickiewicza / A Tale of Adam Mickiewicz’s „Forefathers’ Eve”