Sześciokątne logo Cannon Films zna dobrze każdy miłośnik kina gatunkowego, zwłaszcza ci, którzy młodość spędzili między półkami osiedlowych wypożyczalni wideo. Amerykański ninja, Władcy wszechświata, Zaginiony w akcji, Superman IV, Cyborg, Kobra – to tylko kilka z niekończącej się listy kanonicznych tytułów wytwórni. We’re Cannon, we’re dynamite! – głosi bez kompleksów jeden z ich sloganów reklamowych, umieszczony na tle rozkraczonego ekstatycznie Van Damme’a i wywijającego mieczem półnagiego Lundgrena. Nic dodać, nic ująć. Historia wzlotu i upadku kultowej wytwórni, która w latach 80. wpłynęła na kształt kina popularnego jak żadna inna (może oprócz Lucasfilm), okazuje się równie surrealna jak niejedna z jej produkcji. Hartley, doświadczony kronikarz kina klasy B, umiejętnie łączy dziesiątki najdziwniejszych anegdot i najbardziej niedorzecznych klipów, tworząc jedyną w swoim rodzaju wybuchową mieszankę ninja-breakdance-Norris style.
Jeden z najsłynniejszych australijskich reżyserów teledysków. Zanim zadebiutował pełnometrażowym dokumentem o ozploitation Prawie jak Hollywood (2008), kręcił krótko- i średniometrażowe filmy popularnonaukowe o kinie australijskim. Po debiucie zrealizował dokument o kinie exploitation z Filipin (Machete Maidens Unleashed!, 2010) oraz chłodno przyjęty horror science fiction Patrick (2013). Electric Boogaloo jest jego ostatnim filmem.
1990 A Date with Destiny (short)
2008 Prawie jak Hollywood / Not Quite Hollywood (doc.)
2010 Machete Maidens Unleashed! (doc.)
2013 Patrick
2014 Electric Boogaloo: The Wild, Untold Story of Cannon Films (doc.)