English

Pokój syna

Nanni Moretti
The Son's Room / La stanza del figlio
Włochy, Francja 2001 / 99’

Psychoanalityk Giovanni prowadzi spokojne życie u boku rodziny. Monotonię tę gwałtownie przerywa śmiertelny wypadek, któremu ulega syn mężczyzny, Andrea. Początkowo bohater nie potrafi pogodzić się z zaistniałą sytuacją i zastyga w paraliżującej rozpaczy. Z biegiem czasu Giovanni i jego żona rozpoczynają jednak trudny proces oswajania się ze stratą. Przy okazji oboje zdają sobie sprawę, że choć szczerze kochali syna, tak naprawdę nie wiedzieli o nim zbyt wiele. Niespodziewanie zaprzyjaźniają się z dziewczyną Andrei, która wprowadza ich w jego prywatny świat. Pojawienie się młodej kobiety dodaje bohaterom otuchy i przyspiesza ich powrót do normalności. Pełna łagodnej melancholii aura Pokoju syna zachwyciła jurorów festiwalu w Cannes, którzy przyznali dramatowi Złotą Palmę. Nagrodzony na Lazurowym Wybrzeżu film to niejedyne dzieło w dorobku Morettiego podejmujące temat radzenia sobie z odejściem bliskiej osoby. 14 lat później włoski reżyser – z równą klasą – powrócił do tych kwestii w Mojej matce.

Piotr Czerkawski

nagrody

Cannes IFF 2001 – Golden Palm, FIPRESCI Prize, David di Donatello Awards 2001 – Best Film, Best Actress, Best Music

Nanni Moretti

Urodził się w 1953 roku w Bruneck w Tyrolu Południowym w rodzinie nauczycielskiej. Pierwsze próby reżyserskie podjął już w wieku 20 lat. Jego pełnometrażowym debiutem okazał się zrealizowany w 1976 roku Jestem samowystarczalny. Pięć lat później za film Złote sny otrzymał Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w Wenecji. Bardzo szybko wypracował autorski styl, na który składają się zaangażowanie polityczne po stronie lewicy, absurdalne poczucie humoru i częste sięganie po motywy autobiograficzne. W latach 80. zaprzyjaźnił się z Krzysztofem Kieślowskim i miał zagrać jedną z ról w Podwójnym życiu Weroniki. Plany te pokrzyżowała jednak zdiagnozowana u Morettiego choroba. Walka z rakiem stanowi jeden z centralnych motywów nakręconego w 1993 roku Dziennika intymnego, który otrzymał nagrodę za najlepszą reżyserię w Cannes. Osiem lat później Moretti triumfował na tym samym festiwalu za sprawą Pokoju syna. Autor Kajmana należy dziś do tzw. „canneńskiej rodziny”, a jego kolejne dzieła regularnie pojawiają się w konkursie głównym tej najbardziej prestiżowej imprezy filmowej świata. Nie inaczej było z zamykającą dotychczasowy dorobek reżysera Moją matką, która wyjechała z Lazurowego Wybrzeża z Nagrodą Jury Ekumenicznego. Moretti nie tylko staje za kamerą, lecz także występuje w swoich filmach jako aktor. Od czasu do czasu pojawia się w tej roli również u kolegów po fachu, u braci Taviani czy Danielego Luchettiego.

Wybrana filmografia

1978 Ecce bombo

1981 Złote sny / Sogni d'oro / Golden Dreams

1985 Idźcie, ofiara spełniona / La messa è finita / The Mass Is Ended

1993 Dziennik intymny / Caro diario / Dear Diary

1998 Kwiecień / Aprile / April

2001 Pokój syna / La stanza del figlio / The Son's Room

2006 Kajman / Il caimano / The Caiman

2011 Habemus Papam – mamy papieża / Habemus Papam / We Have a Pope

2015 Moja matka / Mia madre / My Mother

 

Twórcy

reżyseria Nanni Moretti
scenariusz Nanni Moretti, Linda Ferri, Heidrun Schleef
zdjęcia Giuseppe Lanci
montaż Esmeralda Calabria
muzyka Nicola Piovani
obsada Nanni Moretti, Laura Morante, Jasmine Trinca, Giuseppe Sanfelice
producent Nanni Moretti, Angelo Barbagallo, Federico Fabrizi, Vincenzo Galluzzo, Lorenzo Luccarini
produkcja Sacher Film, Bac Films, Studio Canal +
właściciel praw Tamasa
język włoski, łacina