Granica świtu

Film Philippe’a Garrela został umiejscowiony pomiędzy życiem a śmiercią, realnością a fantazją. Oniryczny nastrój bezpośrednio wpływa na formę opowieści, którą tworzy ciąg swobodnych, luźno powiązanych ze sobą epizodów. W inspirowanej książką Théophile’a Gautiera Granicy świtu francuski reżyser mówi o lęku przed stabilizacją i o desperackiej próbie wyrwania się z życiowej rutyny. Zaniedbywana przez egoistycznego męża aktorka, Caroline, ucieka od przytłaczającej codzienności w ramiona przystojnego kochanka. Romans zostaje gwałtownie zakończony, a bohaterkę spotyka tragiczny koniec. Siła jej uczucia okazuje się jednak tak wielka, że angażuje nawet elementy nadprzyrodzone. Granica świtu została pomyślana jako hołd dla gwiazdy Godardowskiego Do utraty tchu i jednej z dawnych muz Garrela – Jean Seberg. Aktorka słynęła z burzliwego życia osobistego i zginęła śmiercią samobójczą w wieku 40 lat.