Z daleka widok jest piękny

Pełnometrażowy debiut Sasnali plasuje się gdzieś na pograniczu slow cinema i wideo-artu. Na pograniczu żyją też jego bohaterowie – pomiędzy cywilizacją a naturą, w stadium przejściowym między zwierzęcym a ludzkim. Wieś, gdzie mieszkają, to laboratorium instynktów i popędów, z którego nie sposób się wydostać, klatka, której kraty bynajmniej nie są wykonane ze złota – tu najważniejszym materiałem jest bowiem żelazo i miedź, a sposób ich pozyskania – mało istotny. To nie jest portret polskiej wsi. Ekranowy świat, w którym kwitnie dziki handel i rządzą dzikie zasady, to raczej uniwersalna metafora Polski klasy B z jej tajemnicami, niewypowiedzianymi pretensjami, nierozstrzygniętymi sporami oraz nieskanalizowaną nienawiścią i zazdrością. Najlepszy film polski na 11. NH.