Wkraczając w pustkę

Sensacja ubiegłorocznego festiwalu w Cannes po długich targach wreszcie w Polsce! Oscar jest dilerem, który znajduje swoje miejsce do życia w Tokio. Sprowadza do siebie siostrę Lindę, która z kolei odnajduje się w erotycznym tańcu na rurze. Rodzeństwo łączy silna więź i traumatyczne wspomnienie wypadku z dzieciństwa. Oscar oddaje się narkotycznym wizjom i coraz bardziej interesuje się tematyką śmierci i odrodzenia. Tokio oglądamy jego oczami –ujęcia montowane są niemal niezauważalnie, z wieloma hipnotycznymi jazdami kamery. Prawdziwy przełom ma miejsce w dwudziestej minucie filmu, kiedy główny bohater ginie, co oznacza, że przez pozostałe ponad dwie godziny śledzimy akcję z punktu widzenia jego… ducha. Duch Oscara przenika ściany, lata nad ulicami, przenosi się w czasie i przestrzeni, zbliżając się jak ćma do świateł i ognia. Teraźniejszość łączy się z retrospekcjami i wizjami, obrazami i animacjami. Czy to jeszcze halucynogenny trip czy już metafizyczne spojrzenie? Na pewno – prawdziwe kino ery techno. Tokio w ujęciu Noégo to inferno neonów, zaułków, wychodków, metropolia grzechu i wyalienowania. Film totalny, działający na zmysły dzięki świetlnym pulsacjom i basowym dronom.

Jan Topolski