Ślady pamiętnika

„Chcieliśmy zrobić film o powojennych, japońskich albumach fotograficznych i ich autorach, który sam będzie wyglądał jak japoński album fotograficzny” – stwierdzają Marco Martins i André Principe, reżyserzy czarno-białego, ziarnistego dokumentu, nakręconego radziecką szesnastomilimetrową kamerą Krasnogorsk. Traces of A Diary sam jest rodzajem dziennika, zbiorem luźnych zapisków z podróży po Japonii, rozmów z fotografami. Jest też refleksją nad procesem twórczym i przebitkami konfrontującymi słynne kadry z rzeczywistością, w jakiej powstały. We wszystkich rozmowach ze luminarzami japońskiej fotografii, a występują w filmie takie sławy jak Nobuyoshi Araki, Kohei Yoshiyuki czy Hiromix, przewija się wątek napięcia między historią opowiedzianą słowami a obrazem, jak również nieodłącznie związane z fotografią zagadnienie rzekomego realizmu. Naturę fotograficznego obrazu, ale też film Martinsa i Principe’a najlepiej podsumowuje motto filmu: „Fotografia w swoim dokumentalnym aspekcie dotyczy coraz bardziej utrwalania nie tyle świata, co – subiektywnego doświadczania świata”.

Ewa Szabłowska