Na portugalskiej scenie filmowej Joaquim Pinto to człowiek instytucja. Reżyser od 20 lat jest nosicielem wirusa HIV, choruje też na żółtaczkę typu C. Co teraz? Przypomnij mi to jego wideopamiętnik z roku, w którym poddał się eksperymentalnej terapii. Leki osłabiają ciało i zmieniają świadomość: wyostrzają percepcję, wymazują pamięć, czasem wywołują spiralę lęków i omamów. Zmuszają do zwolnienia tempa i zatrzymania się, co pozwala reżyserowi przyjrzeć się sobie, swojemu związkowi i otoczeniu. Kamera łapie niuanse i ulotne chwile: twarze sąsiadów, gesty kochanka, azorskie pejzaże. Nawet brudna szyba w samochodzie staje się przedmiotem rozważań, w takim samym stopniu jak krajobraz, który się za nią rysuje. Intymny, elegijny autoportret jest zapisem zarówno słabości ciała, jak i triumfu ducha. Sporo w nim nostalgii człowieka żegnającego się ze światem, ale też dużo przyjemności: z patrzenia, myślenia, wspominania, filmowania. Życie duchowe – zdaje się mówić reżyser – może być równie satysfakcjonujące i intensywne, co zapasy w zmysłowym uniwersum.
Ewa Szabłowska
Locarno IFF 2013 - Special Jury Prize, FIPRESCI Prize, Junior Jury Prize (3rd Prize); FIDBA Festival Internacional de Documentario de Buenos Aires 2013 - Best International Documentary; FICVALDIVIA Festival Internacional de Cine 2013 - Best Feature Film, Critics’ Prize; RIDM Rencontres Internationales de Documentaire de Montreal 2013 - Grand Prize; DOCLISBOA IFF 2013 - Best Feature-length Film, Universities Award, C.P.L.P. Award
Urodzony w 1957 roku portugalski reżyser, scenarzysta, pisarz, dźwiękowiec, montażysta i producent. Jest autorem filmów nagradzanych na międzynarodowych festiwalach filmowych, był współpracownikiem Manoela de Oliveiry, André Téchinégo, Raúla Ruiza. Wyprodukował ponad 30 filmów. Razem z Nuno Leonelem założył wydawnictwo Presente.
1988 Uma Pedra no Bolso
1992 Das Tripas Coração
1999 Cidade Velha (doc.)
2003 Rabo de Peixe (doc.)
2013 O Novo Testamento De Jesus Cristo Segundo João (doc.)