Życie trwa dwa dni

Uczta dla oczu i uszu, które nie oczekują od kina bombastycznego uderzenia, a raczej tego, by było małe i przyjemne. Już rysowana naiwną kreską czołówka filmu Leonarda Mouramateusa i pojawiające się po niej wymyślne kompozycje kwiatowe zwiastują uroczą, bizarną komedię osadzoną w świecie artystycznym. Zaludniający go bohaterowie żyją po swojemu, trochę obok społeczeństwa, celebrując własne talenty i dziwactwa. Mieszkający w Rio de Janeiro Rómulo układa teksty piosenek i melorecytuje je do mikrofonu. Jego współlokator próbuje zaś stworzyć grę karcianą. Jakiś czas temu przestał się do Rómulo odzywać, podobnie zresztą jak jego brat bliźniak Orlando (w obu rolach charyzmatyczny portugalski aktor Mauro Soares), mieszkający w Lizbonie handlarz książek. Po wypadku drogowym, w którym ucierpi motocykl Rómulo, wszystko wokół stanie na głowie, a nieoczekiwany bieg wydarzeń dorówna ekscentrycznym osobowościom bohaterów. Tak, życie może trwać dwa dni.