Emigracja wewnętrzna

W Emigracji wewnętrznej Malene Choi rozwija wątki obecne w jej fabularnym debiucie Powrót (18. NH). Co to znaczy być obcym? Jak silne więzi łączą adoptowane dziecko z przybranymi rodzicami? Po ukończeniu szkoły z internatem Carl wraca na farmę swoich rodziców. Chłopak urodził się w Korei Południowej, lecz niemal całe życie spędził w Danii. A jednak wciąż czuje się nie na miejscu: rodzice chcieliby, żeby przejął opiekę nad gospodarstwem, on jednak lepiej dogaduje się z młodym Polakiem, który przyjechał na wakacyjne praktyki na farmie. I przede wszystkim marzy o tym, by wreszcie pojechać do ojczyzny szukać swoich korzeni. Zwłaszcza że w pozornie tolerancyjnym duńskim społeczeństwie kwestie rasowe wciąż wywołują agresję, a rasistowskie komentarze Carl słyszy czasami nawet ze strony przyjaciół rodziny. Nieuchronną gorycz opowieści reżyserka łagodzi czułością i humorem. Na początku rodzice mieli być wobec niego bardziej okrutni. Ale nie mogliśmy zrobić tego Carlowi! Człowieczeństwo i ciepło po prostu wpisały się w ten film w sposób, którego ani ja, ani producenci nie mogliśmy przewidzieć – mówiła Malene Choi po premierze filmu na festiwalu w Berlinie.