Małgorzata Sadowska
Newsweek
Powściągliwy i elegancki, skupiony i skromny - nieprzypadkowo Abel Ferrara nazywa swój ostatni film "medytacją o nauczycielu". A że w centrum medytacji jest zawsze śmierć, amerykański reżyser skoncentrował się na ostatnim dniu życia Pasoliniego. Świetny w tej roli jest Willem Dafoe. Jego bohater jest jak magnes, przyciąga opiłki rzeczywistości, ale i ludzi. Precyzyjny, skupiony, sprawia, że go słuchają. Jest głęboko samoświadomy. Świadomie prowadzi życie na krawędzi, gdy nocami zanurza się w piekło rzymskiego dworca Termini, by wyławiać kochanków. Konstrukcją "Pasolini" przypomina niedokończonego "Petrolia", ostatnią książkę twórcy "Salo", mieszankę literackich gatunków. Ferrara też miesza: rekonstruuje fragmenty niezrealizowanego scenariusza "Porno-Teo-Kolossal", pokazuje fragmenty "Salo", cytuje wywiady, inscenizuje scenę śmierci, nie sugerując, czy był to mord polityczny, czy zwykła napaść. Nie spekuluje, raczej subtelnie przekuwa mord w śmierć męczeńską, rodzaj ofiary. Tak, "Pasolini" to także filmowa kanonizacja.
Not. AZ
KNH 1, dziś, 12:45
KNH 1, 29 lipca, 18:45
KNH 1, 30 lipca, 15:45